ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ!
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Δύο χρόνια πέρασαν από τις προηγούμενες εκλογές για
νέο ΔΣ του Συλλόγου της Κ.Υ.. Τα μνημόνια «τελείωσαν», η δανειακή σύμβαση έληξε
τον Αύγουστο και βρισκόμαστε σε ένα πεδίο πιο άγριο από ότι πριν από 10 χρόνια.
Με καταργημένα δικαιώματα και μια αστική τάξη πιο εχθρική, πιο επιθετική και
πιο επικίνδυνη απέναντι στο λαό και τους εργαζόμενους. Το χειρότερο δε απ’ όλα
είναι πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχει δώσει αέρα, γη και ύδωρ στους
Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, βαθαίνοντας έτσι την εξάρτηση, παραχωρώντας το
δικαίωμα για δημιουργία νέων βάσεων, απ’ τη μια άκρη της Ελλάδας έως την άλλη.
Κάτι τέτοιο, όχι «σιγουριά» από «διάφορους κακούς γείτονες» δεν παρέχει, αλλά
τουναντίον, γινόμαστε ο πρώτος στόχος, σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης του
ευρωατλαντικού άξονα με άλλες δυνάμεις.
Ακριβώς ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ
την πλειοψηφούσα παράταξη του ΔΣ του συλλόγου μας, αλλά και τα ΔΣ των
ομοσπονδιών, της ΑΔΕΔΥ. Οι ηγεσίες των οποίων, ενώ φροντίζουν από τη μια να μην
επιτελούν το ρόλο για τον οποίο δημιουργήθηκαν, από την άλλη επιβάλουν την
ηττοπάθεια και την υποταγή, αποτελούν τη χειρότερη τροχοπέδη για την ανάπτυξη
αγώνων υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, λειτουργώντας προς
όφελος της εκάστοτε κυβέρνησης. Ακόμα και όταν κινούνται, το κάνουν στη
βάση της συνδιαλλαγής, καλλιεργώντας τη λογική της ανάθεσης και μόνο στο βαθμό
που δεν θα προκαλέσουν πρόβλημα στην προώθηση της αντεργατικής πολιτικής. Ο
μόνος ρόλος που αναγνωρίζουν στον κόσμο της δουλειάς είναι αυτός του
χειροκροτητή και του ψηφοφόρου στις -όποιες- εκλογές. Προκαλούν έτσι ακόμα
μεγαλύτερη σύγχυση και απογοήτευση στους εργαζόμενους, αναπαράγοντας τη
διαλυτική κατάσταση που επικρατεί γενικότερα στην κοινωνία.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η απαράδεκτη απόφαση
της πλειοψηφούσας παράταξης του ΔΣ του συλλόγου των υπαλλήλων του ΥΠ.Π.Ε.Θ., η
οποία με πρόσχημα τη διαφωνία τους με την ΠΟΣΥΠ στη διαδικασία δημιουργίας νέου
οργανισμού, ζήτησαν την αποχώρηση του συλλόγου από αυτήν και τη δημιουργία νέας
ομοσπονδίας. Η απόφαση πάρθηκε σε μία ΓΣ όπου δεν υπήρξε απαρτία ¾ σύμφωνα με το
καταστατικό. Δημιούργησαν έτσι σκόπιμα μια διασπαστική-διαλυτική
και άκρως αποπροσανατολιστική κατάσταση μεταξύ των συναδέλφων. Κατάσταση την
οποία και στις συνελεύσεις, και με προκηρύξεις της κατήγγειλε επανειλημμένα η
Πρωτοβουλία, στη λογική ότι είτε ένας είτε δύο οργανισμοί το βασικό είναι ότι
όλοι οι εργαζόμενοι, περιφερειακοί, κεντρικοί, εκπαιδευτικοί, δεχόμαστε την
ίδια επίθεση και έχουμε τα ίδια προβλήματα ν’ αντιμετωπίσουμε (έκτος βέβαια
από αυτούς που ενδιαφέρονται μόνο για την ανέλιξή τους σε διευθυντικές θέσεις).
Δυστυχώς, η συνεπής στάση μας, τόσο στο ζήτημα του
οργανισμού όσο και στο ζήτημα της ομοσπονδίας, χρησιμοποιήθηκε και από τις δύο
πλευρές ως ο πολιορκητικός κριός-αποδιοπομπαίος τράγος στις μεταξύ τους εργατοπατερίστικες
κόντρες.
·
Δεχθήκαμε απειλές και εξώδικα και από τις δύο
πλευρές, όπου απαντήσαμε με την άποψή μας πως τα αστικά δικαστήρια δεν
αποτελούν πεδίο λύσης των διαφορών και των προβλημάτων των εργαζομένων, καθώς
και των συνδικαλιστικών τους οργάνων.
·
Δεχθήκαμε τραμπουκισμούς, από μέλη της
πλειοψηφούσας παράταξης του ΔΣ, προσκλήσεις προς απολογία «σύμφωνα με το
καταστατικό» απλά και μόνο γιατί έχουμε διαφορετικές απόψεις «και τολμάμε να
τις εκφράσουμε».
·
Στην κατηγορία ότι θέλουμε να δημιουργήσουμε άλλο σύλλογο
στην ΚΥ,
απαντήσαμε ότι εμείς δεν είμαστε ριψάσπιδες, ώστε να αφήσουμε στο έλεος
τυχοδιωκτών τα μέλη που μας εμπιστεύτηκαν με την ψήφο τους και το Σύλλογο στο
σύνολό του.
·
Δηλώσαμε προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν εκφοβιζόμαστε και
προειδοποιήσαμε ότι δεν θα υποκύψουμε και δεν θα κάτσουμε στην άκρη, όπως δεν
το κάναμε όταν η σπάθη της απόλυσης βρισκόταν πάνω από τα κεφάλια μας στον
ιδιωτικό τομέα, ούτε όταν οι πειθαρχικές διώξεις βρίσκονταν προ των πυλών με
την αξιολόγηση Μητσοτάκη.
Προσπάθεια και στόχος μας από την πρώτη στιγμή αποτελεί η
αντιστροφή της απέχθειας των συναδέρφων προς τις συλλογικές διαδικασίες
(Γενικές Συνελεύσεις, εκλογές, συζητήσεις) η ανάκτηση της εμπιστοσύνης τους στα
συλλογικά όργανα. Κατ΄ επέκταση η ιδεολογική και πολιτική
συγκρότηση των εργαζομένων με στόχο την αντίσταση, διεκδίκηση και πάλη για
μόνιμους διορισμούς, πραγματικές αυξήσεις, ενάντια στον εκφασισμό της κοινωνίας
και στον πόλεμο. Η συμβολή στην ανασυγκρότηση του
κινήματος είναι μια σοβαρή υπόθεση για μας και η μόνη η οποία
απαντά τα προβλήματα των εργαζομένων και του λαού. Αυτή την κατεύθυνση
προσπαθεί να καταδείξει -όσο μπορεί και όσο της επιτρέπει ο
αρνητικός συσχετισμός στο υπουργείο- με την παρέμβασή της όλο αυτό το
διάστημα η Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο Υπ. Παιδείας.
Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο Υπουργείο
Παιδείας
