Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Να πάρουμε αποφάσεις αγώνα, να ανατρέψουμε την πολιτική που λεηλατεί τις ζωές μας


Όλοι και όλες στη Γενική Συνέλευση για να πάρουμε αποφάσεις αγώνα, για να ανατρέψουμε την πολιτική που λεηλατεί τις ζωές μας.

Συναδέρφισσα/ε.
Έχουμε όλοι καταλάβει το μέλλον που επιφυλάσσουν σ’ εμάς και στην υπόλοιπη κοινωνία: Φτώχεια, απολύσεις, μισθοί και συντάξεις πείνας, νέοι φόροι και χαράτσια, κατάργηση των όποιων κοινωνικών παροχών υπήρχαν, διάλυση της όποιας δημόσιας παιδείας και υγείας, λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και των φυσικών πόρων. Κυβέρνηση, κεφάλαιο Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε. έχουν αποφασίσει την εξόντωσή μας «για να σωθεί η χώρα» όπως λένε, ταυτίζοντας τη χώρα με τα δικά τους συμφέροντα.
Μέχρι τώρα η αντίδραση των εργαζόμενων δεν ήταν ικανή να ανατρέψει αυτή την πολιτική. Ο κάθε κλάδος περιορίζεται στα δικά του αιτήματα, ζητάει εξαίρεση, προσπαθεί να πείσει για τα δικά του δίκια. Κυριαρχούν ο κατακερματισμός και οι συντεχνιακές λογικές και το αποτέλεσμα είναι ο κάθε ένας να συκοφαντείται και να χτυπιέται πιο εύκολα.
Και εδώ, στο Υπουργείο Παιδείας, η αδράνεια και η επανάπαυση πατάνε σε τέτοιες λογικές: Από τη μια η αγανάκτηση και ο θυμός, από την άλλη όμως η ελπίδα ότι εμάς δεν θα μας πιάσουν τα μέτρα, ότι στον ευρύτερο εντάξει, αλλά στον στενό δημόσιο τομέα δεν μπορούν να κάνουν απολύσεις, ότι ακόμη κι αν απολύσουν αορίστου, τους μόνιμους δεν μπορούν να τους αγγίξουν, ότι είμαστε χαμηλόμισθοι σε σχέση με άλλους και δεν μπορεί να μας μειώσουν κι άλλο τους μισθούς. Πέρα απ’ το ότι αυτού του τύπου οι βεβαιότητες καταρρίπτονται συνεχώς τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, ακόμη κι αν κάποιος δεν απολυθεί, θα έχει σίγουρα απολυμένους στην οικογένειά του. Ακόμη κι αν δεν μας κόψουν κι άλλο τον μισθό, θα μας εξοντώσουν με τους φόρους και πάει λέγοντας. Κι ότι τελικά σε μια κοινωνία που δυστυχεί δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος. Γι’ αυτό πρέπει να πούμε: ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Τις τελευταίες μέρες κάτω από την πίεση των εργαζόμενων, έγιναν μια σειρά κινητοποιήσεις μέχρι και «καταλήψεις» υπουργείων. Κινητοποιήσεις που όμως δεν ήταν οργανωμένες από τα κάτω, μέσα από γενικές συνελεύσεις. Η ΑΔΕΔΥ ανακοίνωσε στους εργαζόμενους ότι θα προχωρήσει σε καταλήψεις υπουργείων, όρισε την αρχή και το τέλος της κινητοποίησης. Δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς την δυναμική που φαίνεται να υπάρχει στους χώρους δουλειάς, την αγανάκτηση που φουντώνει. Όσο όμως αφήνουμε εμείς οι εργαζόμενοι τον αγώνα στα χέρια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, καμιά κυβέρνηση δεν αισθάνεται ότι απειλείται. Πόσο μάλλον που εδώ στο Υπουργείο Παιδείας, δεν έχουμε κάνει συνέλευση εδώ και μήνες.
Ας φροντίσουμε λοιπόν σήμερα να γίνει μια ουσιαστική κουβέντα για το πώς μπορούμε να αντιπαλέψουμε την πολιτική των μνημονίων και της εξαθλίωσης της ζωής μας. Ας προτείνουμε, ας πούμε ιδέες για το τι μπορούμε να κάνουμε. Εμείς και όχι κάποιοι άλλοι για μας. Ας σηκώσουμε το χέρι μας να ψηφίσουμε γι’ αυτά που εμείς θα υλοποιήσουμε κι ας έρθουμε μετά, όταν εμείς θα το ορίσουμε, σε νέα γενική συνέλευση, να κάνουμε τον απολογισμό και να αποφασίσουμε πώς θα προχωρήσουμε. Ας δούμε πώς μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με τους εργαζόμενους σε άλλα υπουργεία και υπηρεσίες, πώς μπορούμε να συντονίσουμε τον αγώνα μαζί τους. Μην το αφήνουμε στην ΑΔΕΔΥ και τις ομοσπονδίες, είδαμε πού μας οδηγήσανε πατώντας πάνω στη δική μας αδράνεια.
Ξέρουμε ότι ο αγώνας για να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική θα είναι μακροχρόνιος και σκληρός. Είναι όμως μονόδρομος, δεν υπάρχουν περιθώρια για ατομικές λύσεις και βολέματα.
Πρωτοβουλία Εργαζόμενων στο Υπουργείο Παιδείας
protovouliaergaz@yahoo.gr
10/2011

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ! ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!

ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ!
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!


Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες

Η περίοδος της παρατεταμένης λιτότητας έχει τελειώσει έτσι όπως τη γνωρίσαμε και τη ζήσαμε και αρχίζει μια νέα, αυτή της εξόντωσης του λαού μας. Μετά την περσινή επιδρομή στο εισόδημα μας με την περικοπή στα δώρα και στα επιδόματα, η πρόσφατη μείωση στους μισθούς με την εφαρμογή του ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ αλλά και αυτή που πρόκειται να ακολουθήσει με την νέα ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΔΡΟΜΗ με την «εισφορά αλληλεγγύης», το «τέλος ακινήτων», αλλά και η εφαρμογή του δήθεν νέου μισθολογίου της κυβέρνησης διαμορφώνει μια εφιαλτική προοπτική για τους εργαζομένους στο δημόσιο αλλά και για τις οικογένειες τους που δέχονται έτσι και αλλιώς εμμέσως πλην σαφώς τις επιπτώσεις από τη γενικότερη αφαίμαξη, με τις μειώσεις μισθών, συντάξεων, επιδομάτων ανεργίας, με τις τεράστιες αυξήσεις σε είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, με την ανεργία, την μερική απασχόληση να ανέρχονται σε πρωτοφανή ύψη. Η οικονομική θέση όλων των λαϊκών στρωμάτων οδηγείται από το κακό στο χειρότερο και ο Γ. Παπανδρέου δηλώνει ξετσίπωτα από τη ΔΕΘ, ότι ‘’αγωνιζόμαστε ώστε σε κάθε οικογένεια να υπάρχει ένας εργαζόμενος’’.

Η εξάπλωση με γρήγορο και ανεξέλεγκτο τρόπο της κρίσης όχι μόνο στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες αλλά και στις άλλες ηπείρους, δείχνει ότι τελικά δεν ήταν ο μεγάλος αριθμός δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα που μας οδήγησε εδώ. Όπως δεν δημιούργησαν την κρίση οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, τα θύματα δηλαδή των οικονομικών ή των συμβατικών πολέμων. Μας ζητάνε να πληρώσουμε νέους φόρους και χαράτσια για να μην χρεοκοπήσει η χώρα. Μας ζητάνε να μείνουμε άνεργοι, να μείνουμε χωρίς γιατρούς και νοσοκομεία, να στέλνουμε τα παιδιά μας σε σχολεία χωρίς βιβλία και δασκάλους, να αφήσουμε τις τράπεζες να μας πάρουν τα σπίτια, για να σωθεί η χώρα, ταυτίζοντάς τη με τα συμφέροντα μιας ολιγαρχίας. Να χρεοκοπήσουν αυτοί, όχι εμείς.

Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, έχουν καταφέρει με τον τρόπο που κινούνται ν’ ακυρώσουν ένα από τα μεγαλύτερα όπλα διεκδίκησης και αγώνα των εργαζομένων, την ΑΠΕΡΓΙΑ. Σ’ όλη αυτή την κρίσιμη περίοδο κάνουν ό, τι μπορούν για να εκτονώσουν την αγανάκτηση και την οργή, για να σπείρουν την απογοήτευση, να διασπάσουν και να αποδυναμώσουν τους αγώνες. Το ίδιο ισχύει και με την κατάσταση του συλλόγου μας. Είναι δεδομένο ότι το διοικητικό συμβούλιο θα κάνει ό,τι μπορεί για να μην εκφραστεί η δυσαρέσκεια που υπάρχει. Τα έχουμε δει άλλωστε. Την προηγούμενη Πέμπτη που επέστρεψε η Τρόικα πραγματοποιήθηκε κατάληψη σε αρκετά Υπουργεία. Ο Σύλλογος και η Ομοσπονδία μας κράτησαν αρνητική στάση. Ούτε κουβέντα φυσικά για να δούμε πώς θα αποκτήσει η απεργία το πραγματικό της νόημα, να μην λειτουργήσει το υπουργείο και να σκεφτούμε και να δράσουμε συλλογικά.. Να επιδιώξουμε το συντονισμό με τους εργαζόμενους από το χώρο της υγείας και άλλα υπουργεία. Εμείς έχουμε λόγους να συναντηθούμε μαζί τους; Έχουμε λόγους να συναντηθούμε με τα παιδιά μας, φοιτητές και μαθητές, στους δρόμους του αγώνα, να συναντηθούμε με τους καθηγητές και τους δασκάλους; Με τους εργαζόμενους στα μέσα μεταφοράς; Με τους άλλους εργαζόμενους και άνεργους; Δεν θα το κάνουν οι ομοσπονδίες, δεν θα το κάνουν τα διοικητικά συμβούλια. Οι ευθύνες είναι όλες πάνω μας. Οφείλουμε να τις αναλάβουμε. Πρέπει να σκεφτούμε ότι όποιος σ’ αυτές τις συνθήκες μείνει μόνος, δεν στηριχτεί και δεν στηρίξει τον διπλανό του, δεν υπερασπιστεί το δικαίωμα στη ζωή, την υγεία, την παιδεία, στην τροφή τη στέγη για όλους, όποιος δεν καταλάβει ότι η αλληλεγγύη και ο αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία είναι η μόνη διέξοδος, υποθηκεύει όχι μόνο το δικό του μέλλον αλλά και των επόμενων γενιών.

Απέναντι σε όλα αυτά είναι πλέον κάτι παραπάνω από φανερό ότι χρειάζεται να ορθωθούν οι αντιστάσεις μας. Ο εργαζόμενος δεν είναι «τσαμπατζής», δεν τα «έφαγε» μαζί με το σύστημα, ούτε «καταναλώνει παραπάνω από όσα παράγει». Τα έχει όλα πληρωμένα με τον ιδρώτα του. Είναι ο μοναδικός παραγωγός όλου του κοινωνικού πλούτου που υπάρχει, και δεν χρωστάει σε κανέναν.

Οι εργαζόμενοι ξέρουν ότι έχουν να κάνουν με μία κατοχική κυβέρνηση, μία κυβέρνηση δοσίλογων. Έχουν καταλάβει μέσα από την πείρα τους και με όλα αυτά που ζουν και βιώνουν καθημερινά ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν. Έχουν, επίσης, κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό ότι θα χρειαστούν μεγάλοι αγώνες για να ανοίξει ο δρόμος της μαζικής αντίστασης με μεγαλύτερη ορμή και αποφασιστικότητα.

Τώρα ο λαός ξέρει και το απέδειξε ότι μπορεί να βγει μαζικά στους δρόμους και να πλημμυρίσει τις πλατείες. Μπορεί να ξαναδοκιμάσει τις δυνάμεις του και να οργανώσει καλύτερα την πάλη του και να γίνει το εργατικό και λαϊκό κίνημα ο εφιάλτης των δυνάμεων της αντιλαϊκής επίθεσης. Επειδή φοβούνται τον λαό έχουν υψώσει κάγκελα παντού, εγκατέστησαν μόνιμα τα ΜΑΤ στους χώρους εργασίας μας. Το σύνθημα για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ παραμένει επίκαιρο.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ,

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΦΑΖΙΖΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΟΣ ΜΑΖΙΚΟΣ ΓΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΝΕΟΤΑΞΙΚΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ

·         ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ

·         ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΜΑΣ. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ

·         ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΧΑΡΑΤΣΙ

·         ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

·         ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Η  ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ  ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, Δ.Ν.Τ., Ε.Ε.

Πρωτοβουλία Εργαζόμενων στο Υπουργείο Παιδείας