Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012


O ΜΟΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΟΣ
ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ!
Συναδέλφισσες - συνάδελφοι,
Η Πρωτοβουλία εργαζομένων συμμετείχε στις εκλογές ανάδειξης Δ.Σ. του συλλόγου και εκπροσώπων στο συνέδριο της Ομοσπονδίας θέλοντας να δώσει μια ακόμη μάχη για την ενίσχυση μιας άλλης αντίληψης για τον συνδικαλισμό, μιας αντίληψης που έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με τη λογική της ανάθεσης, της διεκπεραίωσης των όποιων αιτημάτων από τους ειδήμονες, οι οποίοι είναι πάνω από τους υπόλοιπους εργαζόμενους και αποφασίζουν ερήμην τους. Είναι ξένη από εμάς αυτή η λογική που οδηγεί στην προσωπική και συλλογική αδράνεια, την υποταγή, την ύψωση της λευκής σημαίας στον οικονομικό και κοινωνικό πόλεμο που διεξάγεται σε βάρος των μισθωτών και σε όφελος του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου υπό την συντονισμένη επίθεση της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και της Τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή της Ε.Ε., Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο).
Τα λιμνάζοντα νερά ταράχτηκαν. Η εμπιστοσύνη που έδειξαν δεκάδες συνάδελφοι στην προσπάθεια αυτή δίνει την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Ακόμη και αν το ρεύμα αυτό της άλλης αντίληψης δεν αποτυπώθηκε με τη μορφή έδρας στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο, κυρίως λόγω του εκλογικού συστήματος που πριμοδοτεί στην δεύτερη κατανομή τους συνδυασμούς που έχουν αποκτήσει έδρες από την πρώτη, είναι όμως υπαρκτό.
Οι εκλογές και η ανάδειξη στα συλλογικά όργανα ήταν και είναι για εμάς το μέσο και όχι αυτοσκοπός. Το μέσο για την καλύτερη οργάνωση του αγώνα, για τoν αποτελεσματικότερο συντονισμό της δράσης του σωματείου με τα άλλα σωματεία και ομοσπονδίες εργαζομένων, για την ενίσχυση των εννοιών της ουσιαστικής αλληλεγγύης, της ανιδιοτελούς συναδελφικότητας αλλά και της αποκάλυψης και καταγγελίας των μεθοδεύσεων σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων.
Οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ που είναι υπεύθυνες για την αποσυγκρότηση του συλλόγου στις τόσο κρίσιμες στιγμές που περνάμε υπό τον ψευδεπίγραφο και παραπλανητικό μανδύα του «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ», έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους, θεμιτό και μη, για να εξασφαλίσουν την απόλυτη πλειοψηφία στο νέο Δ.Σ. Δεν δίστασαν να καταστρατηγήσουν το καταστατικό του συλλόγου αποκλείοντας επιλεκτικά συναδέλφους από την ψηφοφορία. Kατά την εκλογική διαδικασία έγιναν ενέργειες από μέλη του απερχόμενου Δ.Σ. και επανεκλεγέντα στο νέο Δ.Σ., που συνιστούν ευθεία παραβίαση του καταστατικού και της δημοκρατικής διαδικασίας.  Η ενημέρωση του μητρώου των υπαλλήλων ήταν καταφανέστατα πλημμελής. Υπήρξαν συνάδελφοι οι οποίοι ενημερώθηκαν προφορικά την ημέρα των εκλογών ότι είχαν διαγραφεί από το μητρώο του συλλόγου για οφειλές συνδρομών, χωρίς καμία προηγούμενη προειδοποίηση και χωρίς κοινοποίηση πράξης διαγραφής. Άλλοι συνάδελφοι, ενώ διαβεβαιώθηκαν προφορικά ότι ήταν εγγεγραμμένοι στο σύλλογο και δεν χρειαζόταν να υποβάλουν νέα αίτηση εγγραφής, διαπίστωσαν έκπληκτοι την ημέρα των εκλογών ότι δεν περιλαμβάνονταν στο μητρώο και αποκλείστηκαν από την ψηφοφορία αντιμετωπιζόμενοι ως «τζαμπατζήδες», επειδή χρωστούσαν και διαγράφηκαν. Επίσης, ενώ δεν δόθηκε η δυνατότητα συμμετοχής σε συνάδελφους με την αιτιολογία ότι η αίτηση εγγραφής τους στο σύλλογο ήταν εκπρόθεσμη,  άλλοι με μεταγενέστερες αιτήσεις έγιναν δεκτοί και ψήφισαν. Οι οφειλόμενες, δε, συνδρομές υπολογίστηκαν κάποιες φορές κατά το δοκούν.
Ο εμπαιγμός και το εκλογικό μαγείρεμα σε όλο του το μεγαλείο. Από αλαζονεία ή από φόβο μη  χαθεί ο απόλυτος έλεγχος του συλλογικού οργάνου και δεν ικανοποιηθούν οι προσωπικές ή κομματικές φιλοδοξίες τους.
Όποιες, όμως, και αν ήταν οι μεθοδεύσεις, το σημαντικό είναι ότι το εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει με σαφή τρόπο, ότι κυρίαρχη ήταν η λογική της αποσπασματικής αντιμετώπισης των προβλημάτων υπό το πρίσμα της διαχείρισης τα του οίκου μας, λες και ο χώρος εργασίας μας είναι μια γυάλα, μακριά απ’ ό,τι συμβαίνει στην υπόλοιπη κοινωνία, ή ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν πηγάζουν από τη συνολικότερη πολιτική της υποταγής στο καθεστώς των μνημονίων και της εξάρτησης από ντόπια και ξένα κέντρα.  
Το αμέσως επόμενο διάστημα έχουμε πολλά να αντιπαλέψουμε και πρέπει να είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι. Ο δρόμος που έχει να διανύσει η Πρωτοβουλία είναι μακρύς και δύσκολος. Θα συνεχίσει να παρεμβαίνει, ακριβώς όπως έκανε μέχρι τώρα, αλλά με μεγαλύτερη ένταση γιατί και τα προβλήματα εντείνονται, αλλά και γιατί είναι κοινή πεποίθηση όλων όσων συμμετέχουν σε αυτή ότι η διέξοδος είναι η ενίσχυση των συλλογικών οργάνων, η αντίσταση και ο αγώνας.
Σε αυτή την προσπάθεια είναι  αναγκαία όσο ποτέ η ανταλλαγή απόψεων αλλά και κοινή δράση όσο το δυνατόν περισσότερων συναδέλφων με στόχο τη δυναμικότερη και αποτελεσματικότερη αντίσταση σε όσα έρχονται και είναι δύσκολα.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ
Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην εργασία-Καμία απόλυση
Δωρεάν Δημόσια Παιδεία για όλους
Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο Υπουργείο Παιδείας
http://protovouliaergaz.blogspot.gr/                                    protovouliaergaz@yahoo.gr

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012


«ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ» οι μνημονιακοί;
Από την Παρασκευή διακινούνται μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από υποψηφίους του συνδυασμού «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ», οι οποίοι ούτε λίγο, ούτε πολύ, ενώ ήταν εκλεγμένα μέλη είτε στο Δ.Σ. του Συλλόγου εργαζομένων στην Κ.Υ, είτε στον ΟΕΕΚ και λένε ότι οι κομματικές συνδικαλιστικές παρατάξεις έχουν μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση και πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους (την οποία δεν κάνουν), μας καλούν να τους ψηφίσουμε. Δεν παραλείπουν να μας πουν και για τις ευθύνες της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, αλλά και των εργαζομένων (θυμίζει το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου, ίσως κάποιοι να τα φάγανε μαζί). Λύση η ενότητα! Αλλά να τους εμπιστευτούμε ατομικά με την ψήφο μας.
Αυτοί που μιλούν για την ενότητα, τον συλλογικό αγώνα καλούν να τους ψηφίσουμε (βλ. αναθέσουμε) ατομικά. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί αυτή η ενότητα είναι εξωτερική; Μια συμφωνία κυρίων/κυριών; Μην ξεχνάμε ότι οι εκλεγμένοι στο Δ.Σ. με το αντίστοιχο ενωτικό ψηφοδέλτιο των προηγούμενων εκλογών «ξεκατινιάστηκαν» μεταξύ τους στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση. Ποια είναι η εσωτερική ενότητα των προταγμάτων τους; Δεν μας λένε για τι παλεύουν, γιατί ζητούν την ψήφο μας, τι θα κάνουν και τι έχουν κάνει μέχρι τώρα.
Παρ’ όλα αυτά οι εργαζόμενοι (αυτοί που μαζί τα φάγανε και οι υπόλοιποι) καλούνται ενωμένοι(!) να αναθέσουν για άλλη μια φορά στους ίδιους συνδικαλιστές (και στις πολιτικές που γεννούν αυτές τις νοοτροπίες) να τους σώσουν. Ακόμα και η κοινή λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά!
Η Πρωτοβουλία Εργαζομένων εξ αρχής έχει δηλώσει για τι παλεύει, για ποιους και ενάντια σε τι, όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην πράξη (βλ. και το blog μας).
Να πάρει τέλος η λογική της ανάθεσης. Κοινός, συλλογικός αγώνας από τη βάση με μαζική ενεργό συμμετοχή στις Γ.Σ. Αγωνιστικές αποφάσεις και μάχιμη υλοποίησή τους. Τα μέλη του Δ.Σ. να λογοδοτούν και ανά πάσα στιγμή να ανακαλούνται για την μη εφαρμογή των αποφάσεων των Γ.Σ. Αλλαγή του καταστατικού, όπως αποφάσισε η τελευταία Γ.Σ., προκειμένου αυτά και άλλα ζητήματα να προβλέπονται ρητά.
Οι εκλογές για μας δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ένα μέσο (και μάλιστα όχι το κύριο) μαζί με άλλα για τη βέλτιστη υλοποίηση και συντονισμό των Γ.Σ. ανεξάρτητα από το αν και ποιοι από εμάς θα εκλεγούν (άλλωστε για μας δεν έχει ιδιαίτερη/καμία σημασία το ποιος, αλλά για το τι παλεύει), το ζητούμενο είναι το τι κάνουμε μετά. Εκεί θα φανεί η ενότητα ποιών, με ποιούς, με τι στόχους και ενάντια σε ποιόν.
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!
Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο Υπουργείο Παιδείας
http://protovouliaergaz.blogspot.gr/                                        protovouliaergaz@yahoo.gr
ΕΚΛΟΓΕΣ 05/12/2012

Υποψήφιοι για το Δ.Σ.

1. Βαΐτση Σουλτάνα (Τάνια)
2. Κυριαζή Γεωργία
3. Μεϊμάρης Τριαντάφυλλος
4. Πετρέλλη Πελαγία (Πένυ)
5. Χατζηστεφάνου Αικατερίνη (Καίτη)

Υποψήφιοι για αντιπροσώπους στην Π.Ο.Σ.Υ.Π.

1. Βαΐτση Σουλτάνα (Τάνια)
2. Κυριαζή Γεωργία
3. Μεϊμάρης Τριαντάφυλλος
4. Πετρέλλη Πελαγία (Πένυ)
5. Χατζηστεφάνου Αικατερίνη (Καίτη)

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012


ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
Συντονισμός, αλληλεγγύη, αντίσταση, οργάνωση,
ΝΑ ΜΗ ΔΙΩΞΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΜΕ ΔΙΑΘΕΣIΜΟΤΗΤΑ – ΑΠΟΛΥΣΗ
OXI ΣΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΤΑΞΕΙΣ
Αύριο ίσως να είναι αργά…
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Το διακύβευμα των όσων ζούμε τα τελευταία 2,5 χρόνια στη χώρα μας είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που συνήθως φαίνεται. Δεν είναι μόνο τα κεκτημένα (και με αίμα ακόμα) δεκαετιών που έχουν μπει προ πολλού στο στόχαστρο. Ο οικονομικός-κοινωνικός πόλεμος σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνίας συνεχίζεται και εντείνεται, η έκβαση του οποίου θα καθορίσει τις ζωές των παιδιών μας και μερικών γενιών ακόμα.
Η τρικομματική(ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) συγκυβέρνηση ψήφισε το μεσοπρόθεσμο 2013-2016 και τον πιο αντιλαϊκό προϋπολογισμό μετά το πόλεμο. Όλο το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο με τις εντολές της Ε.Ε., την Τρόικα και το Δ.Ν.Τ. επιδιώκουν να ισοπεδώσουν τα πάντα. Μας οδηγούν σε διάλυση των εργασιακών σχέσεων, σε μισθούς πείνας («κινεζοποίηση»). Οριζόντιες μειώσεις μισθών, κατάργηση του υπόλοιπου των δώρων, αύξηση των ηλικιών συνταξιοδότησης, αύξηση φόρων. Επιδιώκουν να μην υπάρχει τίποτα σε δημόσιο, υγεία, παιδεία, πρόνοια, που να θυμίζει κοινωνικό κράτος και εργασιακά δικαιώματα. Απαγορεύουν τις προσλήψεις. Διαλύουν υπηρεσίες. Απολύουν εργαζόμενους και καθιερώνουν άμεσα τις υποχρεωτικές μετατάξεις. Με τους συνάδελφους Ι.Δ.Α.Χ. Δ.Ε που καλούνται αυτές τις ημέρες να πάρουν το χαρτί της διαθεσιμότητας - απόλυσης γίνεται η αρχή. Μας γυρίζουν ένα αιώνα πίσω. Το 1911 καθιερώθηκε η μόνιμη σταθερή εργασία, το 2012 την καταργούν και μέσω της διαθεσιμότητας απολύουν εργαζόμενους. Επιβάλουν εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα και φτιάχνουν μια νέα Ελλάδα της φτώχιας, της εξαθλίωσης, της υποταγής στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και τους τραπεζίτες.
Οι αγώνες που μέχρι σήμερα γίνονται δε στάθηκαν ικανοί να αναχαιτίσουν την επίθεση, γιατί οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος είναι κατώτερες των περιστάσεων. Δεν τους έχουμε εμπιστοσύνη. Η λογική του κυβερνητικού, εργοδοτικού, κομματικού συνδικαλισμού των συντεχνιακών πρακτικών και της ανάθεσης που χρόνια κυριαρχεί και καλλιεργήθηκε από τις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, οδήγησε τα πράγματα ως εδώ. Οι ευθύνες τους είναι τεράστιες. Παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ, με τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», την υπεύθυνη αντιπολίτευση, δημιούργησε και δημιουργεί αυταπάτες, ότι ψηφίζοντας τους στις επόμενες εκλογές θα γυρίσουμε στην "πρότερη καλή κατάσταση» με τη συνδιαχείριση και εντός, βέβαια, της καλής ΕΕ.
Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχει επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση. Χρειάζεται τώρα να υπερβούμε αγωνιστικά, ενωτικά, ταξικά το εκφυλισμένο συνδικαλιστικό κίνημα. Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε αποδέκτες καταγγελιών από συναδέλφους ότι δέχονται προτάσεις απ’ αυτούς που μας έφεραν σ’ αυτήν την κατάσταση ή συνοδοιπόρους τους, να συμμετάσχουν σε «ενωτικό, ανεξάρτητο» ψηφοδέλτιο εξασφαλίζοντάς τους μάλιστα και εκλέξιμη θέση στο Δ.Σ. Παλιές και νυν πολιτικές, παλιές μεθοδεύσεις με νέα ονόματα. Αυτές οι πολιτικές που μας έβαλαν στην άκρη, κόβοντας οποιαδήποτε δυναμική θα μπορούσε να έχει η κίνηση των εργαζομένων στην επίθεση που δεχόμαστε. Η ξεφτίλα στο μεγαλείο της. Ετοιμάζουν την διάδοχη κατάσταση. Δεν είναι αυτή η απάντηση στο πρόβλημά μας! Θα τους αφήσουμε πάλι να παίζουν παιχνίδια πίσω από την πλάτη μας, χωρίς εμάς για μας;
Ο Σύλλογος πρέπει ΤΩΡΑ να γίνει εργαλείο στα χέρια των εργαζομένων, οι έννοιες της αλληλεγγύης, της συναδελφικότητας, της ανθρωπιάς να αποκτήσουν και πάλι το νόημά τους. Δεν μπορούμε να περιμένουμε κάποιους άλλους να μας σώσουν! Πρέπει να δούμε και τους εαυτούς μας μέσα σ’ αυτούς τους άλλους! Ενάντια στη λογική της ανάθεσης. Αν δεν κινητοποιηθούμε εμείς δεν θα το κάνει κανείς για μας. Τα προβλήματα είναι κοινά, δεν ξεχωρίζουν υπηρεσιακή προέλευση. Όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα δεν ξορκίζεις το κακό κλείνοντας μάτια κι αυτιά, αλλά κάνεις τα πάντα για να σβήσεις τη φωτιά. Σήμερα που η φωτιά μπαίνει και στο δικό σου σπίτι τι κάνεις;
Έχουν περάσει 11 μήνες από την τελευταία προσπάθεια για Γενική συνέλευση. Έχουν έρθει τα πάνω κάτω και το απερχόμενο ΔΣ συμπεριφερόταν σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Δεν θεώρησε απαραίτητο, όχι να προτείνει κλιμάκωση του αγώνα πέρα των κεντρικών κινητοποιήσεων από ΑΔΕΔΥ, αλλά ούτε σε επίπεδο ενημέρωσης. Λες και δεν είναι θέματα που αφορούν όλους μας.
Δύο χρόνια έχουν περάσει από τον ερχομό των υπαλλήλων του ΟΕΚ και δεν έχουν τοποθετηθεί ακόμα σε θέσεις. Το ίδιο και για τους υπαλλήλους του ΟΕΔΒ.
Εμφανίζονται  άτομα «ειδικοί-φαντάσματα» που δεν ανήκουν πουθενά, καταθέτουν σχέδια στριμώχνοντας μας τον έναν πάνω στον άλλο, κάτω από αμφίβολες συνθήκες υγιεινής και ως εργαζόμενοι δεν έχουμε λόγο.
Η διάχυτη δυσαρέσκεια δεν είναι δυνατόν να εξαντλείται για μεγάλα τμήματα εργαζομένων και ανέργων στην γκρίνια ή να περιμένει να εκφρασθεί μόνο στις εκλογικές αυταπάτες. Χρειάζεται για να εκφραστεί η οργή του λαού στους δρόμους, σε ένα παρατεταμένο αγώνα διάρκειας, να οργανωθεί στους συλλόγους από τους συλλόγους και από τους εργαζόμενους. Η μορφή των κινητοποιήσεων ν’ αποφασίζεται μέσα από Γ.Σ. Χρειάζεται οργάνωση του αγώνα και συντονισμός με άλλους χώρους εργαζομένων, πρωτίστως εκεί που γίνονται απολύσεις (περιφέρειες, υπουργεία, πανεπιστήμια) μπλοκάροντας τα πάντα. Αύριο που θα κληθούν οι συνάδελφοι να πάρουν τα χαρτιά της διαθεσιμότητας θα είναι αργά.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ:
1.       Όλες οι αποφάσεις που αφορούν τους εργαζομένους να παίρνονται από τη Γ.Σ., η οποία πρέπει να συγκαλείται όσο τακτικά απαιτείται. Το Δ.Σ. πρέπει να συντονίζει την υλοποίηση των αποφάσεων και όχι να μεθοδεύει, όπως κάνει έως τώρα, την αποχή των συναδέλφων από τις διαδικασίες και να οδηγεί σε αποτυχία τις όποιες κινητοποιήσεις. Γι’ αυτό χρειάζεται να υπάρχει ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ενώπιον της Γ.Σ. και ΑΝΑΚΛΗΤΟΤΗΤΑ των μελών του Δ.Σ. που δε υλοποιούν τις αποφάσεις της Γ.Σ.
2.       Οι εισφορές των μελών του συλλόγου πρέπει να πιάνουν τόπο. Να δημιουργηθεί ΑΜΕΣΑ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΤΑΜΕΙΟ για τη στήριξη των υπαλλήλων που απεργούν και πολύ περισσότερο όσων πραγματικά το έχουν ανάγκη.
3.       Να γίνουν ΜΕΛΗ του συλλόγου όλοι οι εργαζόμενοι, οι συνάδελφοι από ΟΕΕΚ και ΟΕΔΒ. Με αγωνιστική απόφασή τους να συμμετέχουν και οι συνάδελφοι-αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί
4.       Άμεσα το ΔΣ του συλλόγου να συγκεντρώνει την «λίστα της ντροπής», με όλους τους υπαλλήλους που έρχονται αντιμέτωποι άμεσα με την απόλυση.
5.       Καθολικός αγώνας ΤΩΡΑ. ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ν’ αντισταθούμε να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος, όχι γιατί μετά τους αορίστου χρόνου θα ‘ρθει η σειρά μας, αλλά γιατί είναι ανάγκη να υπερασπίσουμε το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά και δουλειά για όλους.
6.       Ο αγώνας τον εργαζομένων στο δημόσιο χρειάζεται να συναντηθεί και να ενωθεί με τον αγώνα των εργαζομένων, ανέργων και απολυμένων του ιδιωτικού τομέα
7.       Να απευθύνει άμεσα κάλεσμα το ΔΣ προς όλα τα σωματεία και τις ομοσπονδίες για το θέμα της διαθεσιμότητας των πρώτων υπαλλήλων. Προσπάθεια συμφωνίας για άμεση απάντηση με κλιμάκωση του αγώνα.
- ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ!
- ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΤΟΠΙΟ ΚΑΙ ΞΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ!
Απαιτούμε σεβασμό στην εργασία και τη ζωή, τη δική μας και των παιδιών μας.
Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο Υπουργείο Παιδείας

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012


Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ [ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ] ΟΧΙ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Μια ακόμα εθνική επέτειος πλησιάζει και θα αρχίσουν πάλι να μας μιλάνε για πατρίδα, αγώνες, θυσίες και «εθνική υπερηφάνεια», για «εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία» αυτοί που εκποιούν την ελληνική γη και αφανίζουν το λαό. Ακόμα θα μας μιλάνε για «τα περήφανα νιάτα και τα τιμημένα γηρατειά» οι ίδιοι που καταδικάζουν τη νεολαία στην ανεργία και στη μετανάστευση, σε ένα μέλλον σκοτεινό και αβέβαιο ενώ την ίδια στιγμή υπογράφουν το γρήγορο θάνατο των συνταξιούχων.
Σήμερα εβδομήντα χρόνια μετά ο νους μας πάει σ’ εκείνη την πρώτη επέτειο του ΟΧΙ, το 1941, όταν στα μαύρα χρόνια της Φασιστικής κατοχής, χιλιάδες απλοί άνθρωποι με κίνδυνο της ζωής τους ξεχύθηκαν στους δρόμους της σιδηρόφρακτης Αθήνας για να τιμήσουν την ίδια τους την ιστορία.
Γιατί συνάδελφοι αυτή η ιστορία μας ανήκει. Ανήκει στον εργαζόμενο λαό μας, αυτόν που παράγει με τα χέρια του και το μυαλό του τα μύρια αγαθά ενώ την ίδια ώρα γεύεται πείνα και ανασφάλεια. Ανήκει σε αυτούς που αγωνίζονται για την καθημερινή επιβίωση, σε αυτούς που δεν έχουν καμιά ελπίδα γιατί τέτοιοι τόλμησαν πριν από εβδομήντα χρόνια να πούνε ΟΧΙ στην σκλαβιά την ίδια ώρα που το σύνολο της άρχουσας τάξης, των πλουσίων, των κομμάτων που εξουσίαζαν, οι πολιτικοί πρόγονοι αυτών που σήμερα μιλάνε στις τηλεοράσεις για ανεξαρτησία και δημοκρατία, είτε έφευγαν στο εξωτερικό είτε συγκυβερνούσαν με τον κατακτητή στα μαύρα χρόνια 1940-1944.
Ήταν αυτοί που έγραφαν το 1941 για τη νύχτα που κατέβηκε η ναζιστική σημαία από το Γλέζο και το Σάντα τα παρακάτω:
«Δεν είναι δυνατόν να ήσαν άνθρωποι με σώας τας φρένας αυτοί που υπεξαίρεσαν εν ώρα νυκτός την Γερμανικήν σημαίαν, η οποία εκυμάτιζεν, επί της Ακροπόλεως, παραπλεύρως της Εθνικής μας Σημαίας. Διότι μόνον παράφρονες ή όργανα ξένης προπαγάνδας ημπορούσαν να διαπράξουν μιαν τόσο επαίσχυντο πράξιν. Και είναι βέβαιον ότι, αν οι δράσται του εγκλήματός της περιήρχοντο εις χείρας του ελληνικού λαού, θα λυντσάροντο από αυτόν τον ίδιον ως εχθροί της πατρίδος μας».
(Eφημερίδα «Βραδυνή», 2/6/1941).
Είναι ανάγκη λοιπόν συνάδελφοι να πούμε την αλήθεια:
· Ότι ο φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού.
· Ότι τα πραγματικά αίτια του πολέμου ήταν το μοίρασμα του κόσμου απ’ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε σφαίρες επιρροής, αλλά και το τσάκισμα του εργατικού κινήματος και της Σοβιετικής Ένωσης που στεκόταν εμπόδιο στα σχέδιά τους.
· Ότι οι κύριοι αιμοδότες και πρωτεργάτες της Εθνικής Αντίστασης, ήταν το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ – ότι αυτοί ξεσήκωσαν τον κόσμο και αυτοί σήκωσαν το βάρος της αντίστασης.
· Ότι το μεγαλύτερο τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου της εποχής ανήκει στους «απόντες» του αγώνα, καθώς η πλειονότητα από τους πολιτικούς που κυβερνούσαν τη χώρα έφυγαν στην Αίγυπτο ενώ δεν έλειψαν και αυτοί που στελέχωσαν τις τρεις «ελληνικές» κατοχικές κυβερνήσεις των κουίσλιγκ, χτυπώντας μαζί με τους κατακτητές τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, φορώντας ακόμη και την αποκρουστική κουκούλα του προδότη. Κάποιοι απ’ αυτούς, από το εξωτερικό που είχαν εγκατασταθεί, καλούσαν το λαό με περίσσια ηττοπάθεια και δουλοπρέπεια να συνεργαστεί με την κατοχική κυβέρνηση την ώρα που οι Γερμανοί όδευαν προς την Αθήνα. Κάποιοι άλλοι όμως, μέσα από τις φυλακές εμψύχωναν τον ελληνικό λαό, στις μάχες που έδινε ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι και διακήρυσσαν την ανάγκη για παλλαϊκό αγώνα. Μάλιστα δεν δίστασαν να αποδράσουν προκειμένου να υλοποιηθεί αυτός ο αγώνας.
Σήμερα λοιπόν, στην εποχή της βαρβαρότητας, δε φαίνεται να υπάρχει τίποτα πιο λυτρωτικό από μια γιορτή για την  28η Οκτωβρίου! Από τον καιρό εκείνο, την εποχή των παππούδων και των πατεράδων μας πέρασαν 72 χρόνια. Σήμερα, δεν κατεβάζουν πια την ελληνική σημαία απ’ την Ακρόπολη, μόνο κάτι απλήρωτους συμβασιούχους ψεκάζουν σαν τα κουνούπια οι δυνάμεις καταστολής, χτυπώντας και σέρνοντάς τους σαν τα σκυλιά. Σήμερα, δεν πουλά κανείς το σπίτι του για ένα τσουβάλι σιτάρι στους μαυραγορίτες, αλλά του το κατάσχει η τράπεζα για λίγα Ευρώ. Σήμερα, δεν μας πολεμάν οι Γερμανοί με τανκς και στούκας, απλώς, μας πουλάν τα παλιοσιδερικά τους, έτσι που καταχρεωμένοι δε μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Σήμερα, δεν κλέβουν τη σοδιά μας, αλλά μας επιβάλλουν πρόστιμα, αν παράγουμε έστω κι ένα κιλό παραπάνω απ’ το πλαφόν που έχει καθοριστεί στις Βρυξέλλες. Χιλιάδες οι άνεργοι, η βιομηχανία και η μεταποίηση πέφτει σαν τραπουλόχαρτο και οικονομικά τζάκια, αφού ξεζούμισαν τον εργάτη, το μετανάστη, τον ελαστικό τετραωρίτη μεταφέρουν σαν ύαινες που οσμίζονται το αίμα τα εργοστάσιά "τους” στις διπλανές χώρες των ακόμη πιο φτηνών χεριών. Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα. Το βάρος πέφτει σε μας. Μόνη προοπτική για τον εργαζόμενο λαό, είναι η οργάνωση και το δυνάμωμα των αγώνων του. Ας δώσουμε ενεργητικά τη συμβολή μας γι’ αυτό το σκοπό. Κάτω η αντιλαϊκή και ξενόδουλη κυβερνητική πολιτική. Όλοι στον αγώνα.
ΖΗΤΩ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΧΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΧΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Πρωτοβουλία εργαζομένων στο Υπουργείο Παιδείας

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012


ΟΛΟΙ στη Γενική Απεργία στις 26 Σεπτέμβρη
με συγκρότηση απεργιακών επιτροπών παντού!

Συναδέρφισσες, Συνάδερφοι,
Οι αυταπάτες που δημιούργησαν οι πρόσφατες απανωτές εκλογές ουσιαστικά κήρυξαν παύση οποιασδήποτε κινηματικής διαδικασίας από τις 12 Φλεβάρη, με τον κόσμο να κάθεται περιμένοντας το «καλό εκλογικό αποτέλεσμα» για να απογοητευτεί στη συνέχεια από μια μάχη που γίνεται στο γήπεδο και με τους όρους του αντιπάλου. Ακόμα χειρότερα, τροφοδοτήθηκε από δυνάμεις της αριστεράς η αίσθηση ότι μπορούμε να νικήσουμε χωρίς μάχη με την ΕΕ και το ΔΝΤ, χωρίς σύγκρουση με τα ντόπια αφεντικά και τους ξένους προστάτες τους. Το χειρότερο που μπορεί να γίνει τώρα είναι να δημιουργηθεί η αίσθηση μιας νέας αναμονής για τις… επόμενες εκλογές.
Στο μεταξύ με καταιγιστικούς ρυθμούς συνεχίζεται το σπρώξιμο του φτωχού λαού στην εξαθλίωση και το ξεπούλημα της χώρας. Το καπιταλιστικό σύστημα επιστρέφει τη ζωή των εργαζομένων αιώνες πίσω. Νέα αντεργατικά μέτρα ετοιμάζονται. Οριζόντια μείωση μισθών, κατάργηση του υπόλοιπου των δώρων, αύξηση των ηλικιών συνταξιοδότησης, είναι μερικά από αυτά. Διαμορφώνουν εργαζόμενους και άνεργους που θα πεινάνε, που δε θα έχουν κανένα δικαίωμα στη δουλειά, στο εισόδημα, στην υγεία και στην παιδεία. Επιθυμούν μια χώρα ξεπουλημένη χωρίς παραγωγική βάση, αιχμάλωτη των μεγάλων αρπακτικών που θα την ξεζουμίζουν. H δημόσια εκπαίδευση που στήνεται στο απόσπασμα (όπως και η υγεία, η πρόνοια, οι δρόμοι, τα λιμάνια, ο δημόσιος φυσικός πλούτος) είναι κατάκτηση των ανθρώπινων αγώνων. H μαζική παιδεία γραφόταν ψηλά στις σημαίες των αγώνων και της αριστεράς. «Το χειρότερο σχολείο» είναι καλύτερο από την αγραμματοσύνη, την αμορφωσιά και τα σκουπίδια των ιδιωτών. Αυτό το σχολείο θέλουν. Για λίγους και εκλεκτούς, ταξικό, πειθαρχημένο, φτηνό.  
Για να περάσουν όλα αυτά, το σύστημα χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που διαθέτει. Ως τελευταίο έχει τις συστημικές παρακρατικές φασιστικές συμμορίες (με πρώτη τη Χρυσή Αυγή) για να “ακονίσει τις ξιφολόγχες” ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό, καλυπτόμενη πίσω από τις πλάτες του κράτους και της αστυνομίας.
Ο στόχος είμαστε ΟΛΟΙ. Για αυτό και οι αγώνες πρέπει να είναι κοινοί. Ακόμα και η μία απόλυση πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν απόλυση όλων. Ποιο ευάλωτοι από όλους είναι οι συνάδερφοι των οργανισμών που καταργήθηκαν και δεν έχουν τοποθετηθεί σε κενές οργανικές θέσεις.
H δημόσια εκπαίδευση που στήνεται στο απόσπασμα (όπως και η υγεία, η πρόνοια, οι δρόμοι, τα λιμάνια, ο δημόσιος φυσικός πλούτος) είναι κατάκτηση των ανθρώπινων αγώνων. H μαζική παιδεία γραφόταν ψηλά στις σημαίες των αγώνων και της αριστεράς. «Tο χειρότερο σχολείο» είναι καλύτερο από την αγραμματοσύνη, την αμορφωσιά και τα σκουπίδια των ιδιωτών. Aυτά τα σχολεία θέλουν. Για λίγους και εκλεκτούς, ταξικό, πειθαρχημένο, φτηνό.  
Οι διακηρύξεις ότι «αυτό είναι το τελευταίο πακέτο μέτρων», θέλουν να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια. Η φιλολογία ότι «φτάνουμε στον πάτο και θα αρχίσει η ανάκαμψη» καλλιεργεί τον εφησυχασμό και την μοιρολατρία. ΤΩΡΑ, χωρίς καθυστέρηση, χωρίς αναμονή, πρέπει να οργανώσουμε με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τους αγώνες μας.  Αυτό δεν μπορεί να γίνει με σωματεία – παρωδίες που έχουν μπλέξει το συνδικαλισμό στη βρωμιά της διοίκησης. Που έχουν συκοφαντήσει την ίδια την έννοια του συλλόγου. ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΕΑΝ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΝΑ τους ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ!!! ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!!!
Ούτε μπορεί να απαντηθεί με κατακερματισμένες απεργίες. Αλλά με απεργιακή καταιγίδα όχι μόνο γενική, αλλά και επιμέρους σε κάθε κλάδο, φορέα, υπουργείο. Οργανωμένες και στηριγμένες από τους ίδιους τους εργαζόμενους και όχι ανατιθέμενοι στις συνδικαλιστικές ηγεσίες που έχουν δείξει ότι ούτε θέλουν ούτε μπορούν.
Ταυτόχρονα, πρέπει να δυναμώσει η ενότητα και με όλους τους άλλους εργαζόμενους. Μόνιμους, με συμβάσεις αορίστου χρόνου, εκπαιδευτικούς. Με τους εργαζόμενους στην υγεία και στους δήμους. Η αναμονή, οι αυταπάτες, οι ψεύτικες ελπίδες και οι λογικές της ανάθεσης, δεν έχουν θέση μπροστά στη βάρβαρη επέλαση των δυνάμεων του συστήματος.
·            Όχι στην αξιολόγηση, στην εφεδρεία, στις απολύσεις και στην οικονομική μας ασφυξίας
·            Αυξήσεις στους μισθούς, ανατροπή του μισθολογίου – Ασφάλιση, περίθαλψη για όλους χωρίς προϋποθέσεις  
·            Να μην περάσει το νέο πακέτο μέτρων – ανατροπή όλων των μνημονίων και των συνοδευτικών
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ! ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΓΩΝΑ
·            να φτιάξουμε τα σωματεία που χρειαζόμαστε: ζωντανά, αγωνιστικά και ταξικά!
Να γίνει άμεσα γενική συνέλευση για να κλιμακώσουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις
Πρωτοβουλία εργαζομένων στο Υπουργείο Παιδείας

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Καταγγελία για την στοχοποίηση της Ανοιχτής Λαϊκής Συνέλευσης Χολαργού Παπάγου

Έχει γίνει πλέον καθεστώς σε κάθε απεργία και διαδήλωση στο κέντρο να κλείνουν 3-4 σταθμοί του ΜΕΤΡΟ με διαταγή της αστυνομίας. Ο στόχος είναι πολλαπλός: Να δυσκολέψουν την συμμετοχή στις συγκεντρώσεις, να μην μπορούν οι διαδηλωτές να καταφύγουν εκεί για να γλιτώσουν από τα δακρυγόνα και τη βία των ΜΑΤ, να μην μπορεί να λειτουργήσει σταθμός πρώτων βοηθειών. 
Η Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Χολαργού Παπάγου στις 9/2/2012, ενόψει των μεγάλων συγκεντρώσεων ενάντια στο Μνημόνιο 2 κυκλοφόρησε προκήρυξη που κατάγγελλε όλα τα παραπάνω. Εξάλλου από το καλοκαίρι και μετά εργαζόμενοι στο ΜΕΤΡΟ και άλλοι διαδηλωτές έχουν προσπαθήσει και σε κάποιες περιπτώσεις το κατάφεραν, να κρατήσουν το σταθμό του Συντάγματος ανοιχτό.

Το ΒΗΜΑ λοιπόν συνέδεσε την προκήρυξη αυτή με τον εμπρηστικό μηχανισμό που βρέθηκε στο ΜΕΤΡΟ στο Αιγάλεω ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο ρουφιανιάς και συκοφαντίας, τομείς στους οποίους διεκδικεί τα πρωτεία στο στερέωμα της «έγκυρης δημοσιογραφίας». Χαρακτηριστικό είναι ότι στο άθλιο δημοσίευμα απομονώνεται η φράση «Αφού δεν μας σέβονται, θα μας φοβηθούν» και αποσιωπάται η συνέχεια του κειμένου: «Όλοι στις συγκεντρώσεις-τις απεργίες-τις καταλήψεις. Όλοι οι σταθμοί του ΜΕΤΡΟ ανοιχτοί. Ειδικά το “Σύνταγμα”. Στο χέρι των εργαζόμενων και των αλληλέγγυων να το επιβάλλουν.»

Σε μια περίοδο που η οργή των από κάτω παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις, η εξουσία θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να συκοφαντήσει, να διασπάσει και να χτυπήσει όσους οργανώνονται και αντιστέκονται. Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης είναι τα παπαγαλάκια των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, της κυβέρνησης και όλων όσων έχουν επιδοθεί στο πλιάτσικο της δημόσιας γης, των φυσικών πόρων και των ζωών μας, της ασφάλειας και των ντόπιων και ξένων μυστικών υπηρεσιών. Δεν κρατάνε πια ούτε τα προσχήματα. Η απροκάλυπτη στοχοποίηση μιας λαϊκής συνέλευσης είναι η συνέχεια της συκοφάντισης των εργατικών αγώνων και των διαδηλώσεων, σαν τους υπεύθυνους για την κατάρρευση της οικονομίας, για τα μαγαζιά που κλείνουν, για τους πολίτες που ταλαιπωρούνται, για τις θέσεις εργασίας που χάνονται κ.λ.π. Την ίδια ώρα τεράστια κονδύλια από τα ταμεία των υπουργείων, με ποικίλους τρόπους, κατευθύνονται στα ΜΜΕ και τα παπαγαλάκια τους. Και να μην ξεχνάμε και τα εκατομμύρια των ασφαλιστικών εισφορών που τους έχουν χαριστεί καθώς και τη φορολογία στις τηλεοπτικές διαφημίσεις που ποτέ δεν εφαρμόστηκε.
Ας ξέρουν όμως οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι ότι δεν μας τρομοκρατούν κι ας έχουν υπόψη τους ότι όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια τους απαξιώνουν και αυτούς και το «λειτούργημά» τους και ότι σε λίγο δεν θα μπορούν να κυκλοφορήσουν όπως συμβαίνει με τους βουλευτές που ψήφισαν τα μνημόνια.


Πρωτοβουλία Εργαζόμενων στο Υπουργείο Παιδείας

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

48ωρη Γενική Απεργία 10-11/02/2012

48ωρη Γενική Απεργία 10-11/02/2012
Είναι απαραίτητη η συμμετοχή όλων!
  • Μαζικός ξεσηκωμός παντού! Μέτωπο αντίστασης και αγώνα!
  • Όχι στη δανειακή σύμβαση και στο νέο μνημόνιο-σφαγείο!
  • Κάτω τα χέρια από τους μισθούς, τις συντάξεις και τις συλλογικές συμβάσεις!

Συλλατητήριο σήμερα 6:00μμ στα Προπύλαια
Απεργιακές Συγκεντρώσεις,
Παρασκευή 10/02 και Σάββατο 11/02 ,  στις 11:00 π.μ. στο Σύνταγμα
Συλλαλητήριο την Κυριακή στις 5:00 μ.μ. έξω από τη Βουλή

Πρωτοβουλία Εργαζόμενων στο Υπουργείο Παιδείας.

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Αξιολόγηση-απολύσεις



Συνάδερφοι, συναδέρφισσες
Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σε σχέση με τους μισθούς και τις συντάξεις, τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, τις περικοπές στην υγειονομική περίθαλψη, είναι γνωστή και δεν χρειάζεται να αναφερθούμε για μια ακόμη φορά. Σ’ αυτή την αλυσίδα των μέτρων, μετά και τις εφεδρείες και τις «οικειοθελείς» αποχωρήσεις χιλιάδων εργαζόμενων στο δημόσιο, έρχεται να προστεθεί τώρα και η πολυδιαφημιζόμενη αξιολόγηση, υπηρεσιών και υπαλλήλων, μέσω της οποίας οι κυβερνώντες θα προσπαθήσουν να υλοποιήσουν το στόχο των 150.000 απολύσεων που έχουν θέσει για το επόμενο διάστημα. Θέλουμε να σταθούμε σε κάποια ζητήματα που θεωρούμε σημαντικά:

Η δομή του κράτους και των διάφορων υπηρεσιών, καθώς και η κατανομή του προσωπικού, είναι κάτι το οποίο δεν αποφασίστηκε από τους εργαζόμενους. Εξυπηρετούσε στόχους όπως το βόλεμα των ημετέρων, τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και την προώθηση των πολιτικών ενάντια στα συμφέροντα της κοινωνίας. Έτσι έχουμε φαινόμενα τα οποία είναι γνωστά σε όλους όσους δουλεύουν στο δημόσιο: διευθύνσεις που υπάρχουν μόνο και μόνο για να δικαιολογούν διευθυντικές θέσεις, υπηρεσίες στις οποίες οι εργαζόμενοι δεν προλαβαίνουν να πάρουν ανάσα και πολλές φορές εξαναγκάζονται σε απλήρωτες υπερωρίες, αλλού υπάλληλοι σε μόνιμη απραξία, είτε επιδιωκόμενη είτε σαν τιμωρία, το γνωστό σε όλους μας «ψυγείο». Υπάρχουν ακόμη οργανισμοί και υπηρεσίες που το κύριο «έργο» τους είναι να μοιράζουν αστρονομικά ποσά σε διαπλεκόμενες Μ.Κ.Ο., προμηθευτές και εργολάβους με αναντίστοιχο έως και ανύπαρκτο όφελος για την κοινωνία. Όλα αυτά δεν είναι κάτι που οι εκάστοτε κυβερνήσεις ήθελαν να αντιμετωπίσουν αλλά δεν μπόρεσαν. Αντίθετα ήταν αυτός ακριβώς ο μηχανισμός που εξασφάλιζε στα κόμματα εξουσίας τη δύναμή τους μέσα από ένα πλέγμα ρουσφετιών, διαφθοράς και αλληλοεξυπηρετήσεων. Όλα αυτά βέβαια γίνονταν με τη γνώση και την ανοχή, αλλά και τη συμμετοχή στις περισσότερες περιπτώσεις των κυρίαρχων συνδικαλιστικών παρατάξεων.

Η αξιολόγηση δεν έρχεται να βελτιώσει το κράτος και τις υπηρεσίες του προς του πολίτες. όπως προσπαθούν να πείσουν τόσο τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, όσο και εμάς τους ίδιους, αλλά είναι το μέσο για το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στο δημόσιο τομέα και τη δημιουργία ενός κρατικού μηχανισμού απολύτως ελεγχόμενου από την εξουσία και τα συμφέροντα που αυτή εξυπηρετεί.

Μια σειρά λειτουργίες του δημοσίου περνάνε σε ιδιώτες, εργολάβους, εξωτερικούς συνεργάτες, αφήνοντας τους υπαλλήλους χωρίς αντικείμενο και αυξάνοντας υπέρογκα το κόστος για το δημόσιο. Τέτοια παραδείγματα έχουμε και στο υπουργείο. Οι καθαρίστριες για παράδειγμα, αντί να είναι δημόσιοι υπάλληλοι με δικαιώματα, έστω και αυτά που έχουν απομείνει, είναι προτιμότερο να δουλεύουν σε συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης για να κερδοσκοπούν οι εργολάβοι. Και την ίδια ώρα που διώχνουνε κόσμο με την εφεδρεία ο αριθμός των συμβούλων και των κομματικών στελεχών που πλαισιώνουν τα υπουργικά γραφεία συνεχώς διογκώνεται.

Προσπαθούν να πείσουν ότι η αξιολόγηση θα γίνει με αντικειμενικά κριτήρια. Ακόμα κι αν αυτό πείθει ένα κομμάτι της κοινωνίας μέσα από την προπαγάνδα των ΜΜΕ, εμάς που ξέρουμε τα πράγματα από τα μέσα δεν μπορεί να μας πείσει. Αυτοί που ευθύνονται για το μπάχαλο που επικρατεί στο δημόσιο θα έρθουν τώρα να το νοικοκυρέψουν υποτίθεται. Ξέρουμε καλά ότι αξιολόγηση σημαίνει επιβράβευση των διαπλεκόμενων και ταυτόχρονα το μέσο πίεσης και εκβιασμού σε όσους δεν συναινούν, δεν κάνουν τα στραβά μάτια όταν πρέπει.

Το σημαντικότερο όμως κατά τη γνώμη μας είναι ότι η αξιολόγηση αποτελεί το ιδεολογικό εργαλείο για να μας πείσουν ότι κάποιοι περισσεύουν και πρέπει να πεταχτούν. Αυτό που γίνεται δηλαδή σε όλη την κοινωνία, ένα κομμάτι πετιέται, οδηγείται στην χρόνια ανεργία, οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται, παιδιά στα σχολεία λιποθυμάνε από την πείνα, ηλικιωμένοι δεν μπορούν να έχουν στοιχειώδη περίθαλψη, νέοι αυτοκτονούν επειδή δεν βλέπουν καμιά διέξοδο. Όλους αυτούς προσπαθούν να τους πείσουν ότι αυτοί φταίνε που οδηγήθηκαν σ’ αυτή την κατάσταση, δεν ήταν ανταγωνιστικοί, δεν προσαρμόστηκαν στις νέες συνθήκες. Αποκρύπτουν ότι η εξαθλίωση των εργαζόμενων είναι το μέσο για να τσακίσουν τις αντιστάσεις, να διαλύσουν τις εργασιακές σχέσεις, να εξαφανίσουν όσα το εργατικό κίνημα είχε κατακτήσει και να προχωρήσουν στο πλιάτσικο πάνω στη δημόσια περιουσία, στην αρπαγή της γης και των σπιτιών μας για ένα κομμάτι ψωμί.

Αν δεχτούμε τη αξιολόγηση αποδεχόμαστε ότι κάποιοι πρέπει να απολυθούν και μπαίνουμε σε ένα αγώνα δρόμου προκειμένου να μην είμαστε εμείς αλλά ο διπλανός μας. Τα κριτήρια, τα προσόντα, οι προϋποθέσεις δεν είναι παρά μόνο το μέσο για να περάσει η διάσπαση, για να μην αναπτυχθούν αγώνες που θα ανατρέψουν αυτά τα μέτρα. Θέλουν να μας βάλουν να φαγωθούμε μεταξύ μας, να βλέπουμε σαν εχθρό το συνάδερφο που θα έρθει στο υπουργείο από μια υπηρεσία που καταργείται. Άλλοι να υποδεικνύουν σαν καταλληλότερους προς απόλυση τους Υ.Ε. και τους Δ.Ε. και αυτοί για να γλιτώσουν τους αορίστου χρόνου. Να αποδεχτούμε να διώξουν κάποιον σαν τεμπέλη, δύστροπο, ανεπαρκή, αρκεί να μην είμαστε εμείς.

Πιστεύουμε ότι η στάση που πρέπει να κρατήσουμε και αυτό πρέπει να γίνει και απόφαση του συλλόγου μας μέσα από γενική συνέλευση είναι: ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ, είτε γραπτές, είτε προφορικές. Να πάρουμε απόφαση ότι ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ. Να συντονιστούμε με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στο δημόσιο, να οργανωθούμε από τα τώρα, έτσι ώστε να εμποδίσουμε να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία. Με καταλήψεις, απεργίες και ό,τι άλλο αποφασίσουμε.

Να πάρουμε επιτέλους απόφαση να παλέψουμε για τη ζωή μας, να πάψουμε να αναθέτουμε σε άλλους την ευθύνη για τις τύχες μας. Η στάση του διοικητικού συμβουλίου είναι γνωστή, ξέρουμε ότι δεν θα είναι σύμμαχός μας σε έναν τέτοιο αγώνα. Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι δικαιολογία για τη δική μας αδράνεια, μόνο με τη γκρίνια και την αγανάκτηση δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Ας κάνουμε το σύλλογο μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, με τη μαζική μας συμμετοχή και την αποφασιστικότητά μας, όργανο πάλης. Οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι για την υλοποίηση των αποφάσεων που παίρνουμε στις συνελεύσεις. Αυτός είναι ένας αγώνας που αφορά και τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς, απολύσεις θα γίνουν και στον δικό τους κλάδο, θα πρέπει να βρουν και αυτοί τρόπους οργάνωσης και εμείς να επιδιώξουμε το συντονισμό μαζί τους.

Το λίγο διάστημα που μας απομένει θα πρέπει να το αξιοποιήσουμε για να μη μας βρουν απροετοίμαστους. Ας πάρει ο καθένας την απόφαση καταρχήν για τον εαυτό του, για το τι στάση θα κρατήσει απέναντι σ’ αυτά που έχουν συμβεί και σ’ αυτά που έρχονται και στη συνέχεια ας μιλήσουμε και με τους διπλανούς μας. Απέναντι στην εξαθλίωση και την ταπείνωση που οδηγεί η προσπάθεια για ατομικό βόλεμα ας αντιτάξουμε την αξιοπρέπεια του συλλογικού αγώνα.

Πρωτοβουλία Εργαζόμενων στο Υπουργείο Παιδείας.