ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Καταγγέλλουμε το κατέβασμα από «αγνώστους» του πανό της «Πρωτοβουλίας Εργαζομένων στο Υπ. Παιδείας»,  που αναφερόταν στο κρατικό έγκλημα των Τεμπών με τους 57 νεκρούς και τους δεκάδες τραυματίες. Κάποιους τους ενοχλεί το δικαίωμα να διαφωνούμε με το κυβερνητικό-επικοινωνιακό αφήγημα. Να διαμαρτυρόμαστε και να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας, με οποιονδήποτε τρόπο, είτε διαδηλώνοντας, είτε αναρτώντας πανό.

Την ίδια στιγμή, που ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του μιλάνε για ατύχημα και για κακούς υπαλλήλους που δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, για συνδικαλιστές που δεν ήθελαν να αξιολογηθούν (και άρα ενοχοποιούνται κι αυτοί), την ίδια στιγμή που διαρρέουν στα ΜΜΕ δήθεν συνομιλίες των υπαλλήλων της βάρδιας, οι εργαζόμενοι, ο λαός, καταλαβαίνουν πολύ καλά ποιοι είναι οι ένοχοι αυτού του εγκλήματος.

Οι εργαζόμενοι δεν θα αποσιωπήσουν αυτά που συμβαίνουν και θα εκφράζονται πάντα μέσα από τους αγώνες και την πολύμορφη συνδικαλιστική δράση τους.

 

Τέτοιες τακτικές δεν μας φιμώνουν, δεν μας πτοούν και ούτε θα σταθούν εμπόδιο στην άσκηση των συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων.

 

Απαιτούμε από την Πολιτική ηγεσία και τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας απαντήσεις:

·        Με ποιου εντολή κατέβηκε το πανό που ήταν αναρτημένο στον περίβολο του υπουργείου;

·        Να επιστραφεί άμεσα το πανό στην «Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο Υπ. Παιδείας».

 

Καλούμε το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου να καταγγείλει απερίφραστα αυτή την ενέργεια.

 

Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο Υπ. Παιδείας

8η Μάρτη - Ημέρα γιορτής ή συνεχής αγώνας;

 8η Μάρτη - Ημέρα γιορτής ή συνεχής αγώνας;

Η 8η Μάρτη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το εργατικό κίνημα, με τους αγώνες των εργατριών και την ιστορία τους. Στις 8 Μαρτίου 1857, οι εργαζόμενες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία και πραγματοποίησαν μεγάλη διαδήλωση. Διεκδικούσαν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας από τις 16 ώρες στις 10 και εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών. Η απεργία και οι μεγάλες μαχητικές διαδηλώσεις αντιμετωπίστηκαν από την κυβέρνηση και την αστυνομία με τα όπλα και τελικά βάφτηκαν στο αίμα των εργατριών. Η απεργία της 8ης του Μάρτη 1857 αναδείχθηκε σε μια από τις πιο σημαντικές στιγμές του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Η επέτειος αυτή είναι ημέρα μνήμης και διεθνούς αλληλεγγύης στον αγώνα των γυναικών, παραμένει δε βαθιά ριζωμένη στους ιστορικούς αγώνες των εργαζομένων γυναικών εδώ και 150 χρόνια σε όλο τον κόσμο και έχει συνδεθεί με τους αγώνες για οικονομική, κοινωνική και πολιτική ισότητα και δικαιοσύνη. Η απόφαση να γιορτάζεται κάθε χρόνο η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας ελήφθη στη 2η Διεθνή Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη το 1910 μετά από πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν.

Η χειραφέτηση ωστόσο δεν έχει έμφυλα χαρακτηριστικά, είναι στόχος του ανθρώπινου είδους.

Ζούμε σε μια κοινωνία που μοιάζει να μην θέλει κανέναν από εμάς, ανεξαρτήτως φύλου, καταγωγής ή ηλικίας. Το κράτος επενδύει στο αφήγημα «του νόμου και της τάξης», στον συντηρητισμό, στις απαγορεύσεις, στη διαιώνιση των εξουσιαστικών σχέσεων, στην εγκατάλειψη των οικονομικά αδυνάτων, στον αποκλεισμό των ξένων, προσφύγων και μεταναστών, στην απονομιμοποίηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, όλα τα παραπάνω κερδίζουν συνεχώς έδαφος.

Κι αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση που αναδύεται σήμερα:

Να βρούμε τρόπο, να δώσουμε φωνή, χωρίς εξαιρέσεις, στις γυναίκες, στους άνδρες, στα παιδιά, στους νέους/ες, στους ηλικιωμένους/ες, στα άτομα με αναπηρία, με επιβαρυμένη υγεία, στις άστεγες/-ους, στα άτομα που ζουν σε ιδρύματα, σε σωφρονιστικά καταστήματα, σε πρόσφυγες/ισσες, σε καθένα και καθεμιά που βιώνει κοινωνικό αποκλεισμό, απέναντι στις ανισότητες, που η ίδια η κοινωνία δημιουργεί σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Ενώνουμε τη φωνή μας μαζί με εκείνες κι εκείνους που παλεύουν για περισσότερη και πραγματική ελευθερία, ισότητα και αξιοπρέπεια για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως βιολογικού φύλου, σεξουαλικής προτίμησης, χρώματος δέρματος, κουλτούρας.

Αλλά και με όσους και όσες αναλογίζονται τις επόμενες γενιές, μην αφήνοντας την απληστία των ολίγων, να καταστήσει τη ζωή τους, αφόρητη.

Καθημερινά αποδεικνύεται πως όλοι αυτοί δεν δίνουν δεκάρα για τη ζωή του λαού και πως ο κόσμος που χτίζουν είναι εχθρικός για τους ανθρώπους και φυσικά για τη γυναίκα, η οποία πρώτη έρχεται αντιμέτωπη με κάθε αντιλαϊκό μέτρο. Ψηφίστηκαν μια σειρά νόμοι που έφεραν περικοπές στις συντάξεις, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, απολύσεις εγκύων γυναικών, υποχρεωτική συνεπιμέλεια, και χρίζουν προστάτη της εργαζόμενης τον εργοδότη. Οι βιασμοί, οι κακοποιήσεις, η σεξουαλική παρενόχληση εντός και εκτός χώρων εργασίας και οι δολοφονίες γυναικών αποτελούν πια καθημερινότητα. Το αστικό δικαστικό σύστημα αθωώνει τους θύτες ή τους ρίχνει στα μαλακά κι ενοχοποιεί τα θύματα πολύ προκλητικά. Το σύστημα που κυβερνά με τη βία, γεννά κάθε βία και κατατάσσει στα φυσικά φαινόμενα τη βία κατά των γυναικών. Βία ωστόσο δεν είναι μόνο η φυσική βία, αλλά και η ανεργία, το μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών, η απλήρωτη εργασία.

Τώρα, περισσότερο από ποτέ, τώρα που τα γεγονότα μας κάνουν να νοιώθουμε αναλώσιμοι και αναλώσιμες, τώρα που από πάνω μας βαραίνει ένα πλαίσιο νεκροπολιτικής, χωρίς ενδοιασμούς, τώρα είναι η ώρα, συνάδελφοι και συναδέλφισσες, να συναντηθούμε στο θρήνο, στην οργή, στο θυμό γιατί… στις 8 Μάρτη δεν κάνουμε φιέστες ακίνδυνες για το σύστημα, γιορτάζουμε παλεύοντας για την πραγματική χειραφέτηση όλων των ανθρώπων, σε μια κοινωνία όπου οι γυναίκες θα έχουν αν όχι σημαντικότερο, τουλάχιστον αντίστοιχο ρόλο με τους άντρες!

Μέχρι τότε και για να γίνουν όλα αυτά υπερασπιζόμαστε το πρώτο, το κυρίαρχο δικαίωμα κάθε ανθρώπου: ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ!

Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο Υπ. Παιδείας

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

 ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

Είναι μια φράση που έχει χρησιμοποιηθεί άπειρες φορές, σε μυθιστόρημα, σε ταινία.

Η ζωή όμως είναι πολύ πιο σκληρή. Και το δυστύχημα-δολοφονία που έγινε με τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη το αποτυπώνει ακριβώς. Γιατί αυτό ήταν. Μια από τις πολλές δολοφονίες που διαπράττει το σύστημα απέναντι στο λαό. Με την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και του πλιάτσικου από ξένα και ντόπια κομμάτια της αστικής τάξης, ήταν θέμα χρόνου να συμβεί αυτό που συνέβη.

Με αλλεπάλληλες ανακοινώσεις οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου για τις παραλείψεις και την έλλειψη στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας στο σιδηροδρομικό δίκτυο και ειδικότερα στο συγκεκριμένο σημείο, με τελευταία αυτή στις 7 Φλεβάρη 2023.

Από το 2007 έως σήμερα ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις, της ΝΔ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ προχώρησαν σε ιδιωτικοποιήσεις όπου τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ το 2017 προχώρησε στην πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, όπως είχε αποφασιστεί ήδη από το 2014.

Τι να πρωτοαναφέρουμε όμως.

Την ιδιωτικοποίηση των δρόμων, που μ΄ ένα χιόνι αποκλείεται το σύμπαν. Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, όπου εργολάβοι έχουν αναλάβει μεγάλο μέρος της συντήρησης του δικτύου με συμβασιούχους και ελλιπή μέτρα προστασίας που οδηγούν συνέχεια σε εργατικά δυστυχήματα. Το ξεπούλημα των  αεροδρομίων όλης της χώρας.

Τέλος το έγκλημα που συντελέστηκε στην υγεία, την προηγούμενη δεκαετία με το κλείσιμο πολλών νοσοκομείων και μονάδων πρωτοβάθμιας υγείας την υποβάθμισή και την υποστελέχωση τους από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις που οδήγησε σε πάνω από 30.000 νεκρούς στη διάρκεια της πανδημίας.

Δεν είναι λοιπόν ανθρώπινο λάθος. Ή αλλιώς δεν είναι λάθος ενός ανθρώπου.

Το έγκλημα είναι μαζικό και συντελείται χρόνια στις πλάτες του λαού, ανεξαιρέτως από όλες τις κυβερνήσεις με τίμημα σε ανθρώπινες ζωές. Γι’ αυτούς ο λαός είναι αναλώσιμος!!!

«Μες την κοιλά όπως τα λέω μες την κοιλάδα των Τεμπών

Φόβος των μηχανοδηγών

Είναι ένας γέρο όπως τα λέω είναι ένας γέρο πλάτανος

μαγκούφης και παράφορος…»,

λέει ο τραγουδοποιός….. Όμως ο γέρο πλάτανος είναι οι Ιδιωτικοποιήσεις.

«Το αίμα των νεκρών θα τους πνίξει, όπως και η δική μας οργή». Και η οργή μετατρέπεται σε αγώνα, σε Διαδήλωση…απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας, για το αυτονόητο: Το δικαίωμα στη ζωή! Ενάντια στην πολιτική του συστήματος που την απαξιώνει.

 

ΕΝΟΧΟ ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ

 

ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

 

Όλες και όλοι στην 24ωρη πανελλαδική ΑΠΕΡΓΙΑ την Τετάρτη 8 του Μάρτη

 

 Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο Υπ. Παιδείας