8η Μάρτη - Ημέρα γιορτής ή συνεχής αγώνας;

 8η Μάρτη - Ημέρα γιορτής ή συνεχής αγώνας;

Η 8η Μάρτη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το εργατικό κίνημα, με τους αγώνες των εργατριών και την ιστορία τους. Στις 8 Μαρτίου 1857, οι εργαζόμενες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία και πραγματοποίησαν μεγάλη διαδήλωση. Διεκδικούσαν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας από τις 16 ώρες στις 10 και εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών. Η απεργία και οι μεγάλες μαχητικές διαδηλώσεις αντιμετωπίστηκαν από την κυβέρνηση και την αστυνομία με τα όπλα και τελικά βάφτηκαν στο αίμα των εργατριών. Η απεργία της 8ης του Μάρτη 1857 αναδείχθηκε σε μια από τις πιο σημαντικές στιγμές του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Η επέτειος αυτή είναι ημέρα μνήμης και διεθνούς αλληλεγγύης στον αγώνα των γυναικών, παραμένει δε βαθιά ριζωμένη στους ιστορικούς αγώνες των εργαζομένων γυναικών εδώ και 150 χρόνια σε όλο τον κόσμο και έχει συνδεθεί με τους αγώνες για οικονομική, κοινωνική και πολιτική ισότητα και δικαιοσύνη. Η απόφαση να γιορτάζεται κάθε χρόνο η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας ελήφθη στη 2η Διεθνή Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη το 1910 μετά από πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν.

Η χειραφέτηση ωστόσο δεν έχει έμφυλα χαρακτηριστικά, είναι στόχος του ανθρώπινου είδους.

Ζούμε σε μια κοινωνία που μοιάζει να μην θέλει κανέναν από εμάς, ανεξαρτήτως φύλου, καταγωγής ή ηλικίας. Το κράτος επενδύει στο αφήγημα «του νόμου και της τάξης», στον συντηρητισμό, στις απαγορεύσεις, στη διαιώνιση των εξουσιαστικών σχέσεων, στην εγκατάλειψη των οικονομικά αδυνάτων, στον αποκλεισμό των ξένων, προσφύγων και μεταναστών, στην απονομιμοποίηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, όλα τα παραπάνω κερδίζουν συνεχώς έδαφος.

Κι αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση που αναδύεται σήμερα:

Να βρούμε τρόπο, να δώσουμε φωνή, χωρίς εξαιρέσεις, στις γυναίκες, στους άνδρες, στα παιδιά, στους νέους/ες, στους ηλικιωμένους/ες, στα άτομα με αναπηρία, με επιβαρυμένη υγεία, στις άστεγες/-ους, στα άτομα που ζουν σε ιδρύματα, σε σωφρονιστικά καταστήματα, σε πρόσφυγες/ισσες, σε καθένα και καθεμιά που βιώνει κοινωνικό αποκλεισμό, απέναντι στις ανισότητες, που η ίδια η κοινωνία δημιουργεί σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Ενώνουμε τη φωνή μας μαζί με εκείνες κι εκείνους που παλεύουν για περισσότερη και πραγματική ελευθερία, ισότητα και αξιοπρέπεια για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως βιολογικού φύλου, σεξουαλικής προτίμησης, χρώματος δέρματος, κουλτούρας.

Αλλά και με όσους και όσες αναλογίζονται τις επόμενες γενιές, μην αφήνοντας την απληστία των ολίγων, να καταστήσει τη ζωή τους, αφόρητη.

Καθημερινά αποδεικνύεται πως όλοι αυτοί δεν δίνουν δεκάρα για τη ζωή του λαού και πως ο κόσμος που χτίζουν είναι εχθρικός για τους ανθρώπους και φυσικά για τη γυναίκα, η οποία πρώτη έρχεται αντιμέτωπη με κάθε αντιλαϊκό μέτρο. Ψηφίστηκαν μια σειρά νόμοι που έφεραν περικοπές στις συντάξεις, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, απολύσεις εγκύων γυναικών, υποχρεωτική συνεπιμέλεια, και χρίζουν προστάτη της εργαζόμενης τον εργοδότη. Οι βιασμοί, οι κακοποιήσεις, η σεξουαλική παρενόχληση εντός και εκτός χώρων εργασίας και οι δολοφονίες γυναικών αποτελούν πια καθημερινότητα. Το αστικό δικαστικό σύστημα αθωώνει τους θύτες ή τους ρίχνει στα μαλακά κι ενοχοποιεί τα θύματα πολύ προκλητικά. Το σύστημα που κυβερνά με τη βία, γεννά κάθε βία και κατατάσσει στα φυσικά φαινόμενα τη βία κατά των γυναικών. Βία ωστόσο δεν είναι μόνο η φυσική βία, αλλά και η ανεργία, το μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών, η απλήρωτη εργασία.

Τώρα, περισσότερο από ποτέ, τώρα που τα γεγονότα μας κάνουν να νοιώθουμε αναλώσιμοι και αναλώσιμες, τώρα που από πάνω μας βαραίνει ένα πλαίσιο νεκροπολιτικής, χωρίς ενδοιασμούς, τώρα είναι η ώρα, συνάδελφοι και συναδέλφισσες, να συναντηθούμε στο θρήνο, στην οργή, στο θυμό γιατί… στις 8 Μάρτη δεν κάνουμε φιέστες ακίνδυνες για το σύστημα, γιορτάζουμε παλεύοντας για την πραγματική χειραφέτηση όλων των ανθρώπων, σε μια κοινωνία όπου οι γυναίκες θα έχουν αν όχι σημαντικότερο, τουλάχιστον αντίστοιχο ρόλο με τους άντρες!

Μέχρι τότε και για να γίνουν όλα αυτά υπερασπιζόμαστε το πρώτο, το κυρίαρχο δικαίωμα κάθε ανθρώπου: ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ!

Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο Υπ. Παιδείας