Αξιολόγηση-απολύσεις

Συνάδερφοι, συναδέρφισσες

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σε σχέση με τους μισθούς και τις συντάξεις, τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, τις περικοπές στην υγειονομική περίθαλψη, είναι γνωστή και δεν χρειάζεται να αναφερθούμε για μια ακόμη φορά. Σ’ αυτή την αλυσίδα των μέτρων, μετά και τις εφεδρείες και τις «οικειοθελείς» αποχωρήσεις χιλιάδων εργαζόμενων στο δημόσιο, έρχεται να προστεθεί τώρα και η πολυδιαφημιζόμενη αξιολόγηση, υπηρεσιών και υπαλλήλων, μέσω της οποίας οι κυβερνώντες θα προσπαθήσουν να υλοποιήσουν το στόχο των 150.000 απολύσεων που έχουν θέσει για το επόμενο διάστημα. Θέλουμε να σταθούμε σε κάποια ζητήματα που θεωρούμε σημαντικά:

Η δομή του κράτους και των διάφορων υπηρεσιών, καθώς και η κατανομή του προσωπικού, είναι κάτι το οποίο δεν αποφασίστηκε από τους εργαζόμενους. Εξυπηρετούσε στόχους όπως το βόλεμα των ημετέρων, τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και την προώθηση των πολιτικών ενάντια στα συμφέροντα της κοινωνίας. Έτσι έχουμε φαινόμενα τα οποία είναι γνωστά σε όλους όσους δουλεύουν στο δημόσιο: διευθύνσεις που υπάρχουν μόνο και μόνο για να δικαιολογούν διευθυντικές θέσεις, υπηρεσίες στις οποίες οι εργαζόμενοι δεν προλαβαίνουν να πάρουν ανάσα και πολλές φορές εξαναγκάζονται σε απλήρωτες υπερωρίες, αλλού υπάλληλοι σε μόνιμη απραξία, είτε επιδιωκόμενη είτε σαν τιμωρία, το γνωστό σε όλους μας «ψυγείο». Υπάρχουν ακόμη οργανισμοί και υπηρεσίες που το κύριο «έργο» τους είναι να μοιράζουν αστρονομικά ποσά σε διαπλεκόμενες Μ.Κ.Ο., προμηθευτές και εργολάβους με αναντίστοιχο έως και ανύπαρκτο όφελος για την κοινωνία. Όλα αυτά δεν είναι κάτι που οι εκάστοτε κυβερνήσεις ήθελαν να αντιμετωπίσουν αλλά δεν μπόρεσαν. Αντίθετα ήταν αυτός ακριβώς ο μηχανισμός που εξασφάλιζε στα κόμματα εξουσίας τη δύναμή τους μέσα από ένα πλέγμα ρουσφετιών, διαφθοράς και αλληλοεξυπηρετήσεων. Όλα αυτά βέβαια γίνονταν με τη γνώση και την ανοχή, αλλά και τη συμμετοχή στις περισσότερες περιπτώσεις των κυρίαρχων συνδικαλιστικών παρατάξεων.

Η αξιολόγηση δεν έρχεται να βελτιώσει το κράτος και τις υπηρεσίες του προς του πολίτες. όπως προσπαθούν να πείσουν τόσο τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, όσο και εμάς τους ίδιους, αλλά είναι το μέσο για το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στο δημόσιο τομέα και τη δημιουργία ενός κρατικού μηχανισμού απολύτως ελεγχόμενου από την εξουσία και τα συμφέροντα που αυτή εξυπηρετεί.

Μια σειρά λειτουργίες του δημοσίου περνάνε σε ιδιώτες, εργολάβους, εξωτερικούς συνεργάτες, αφήνοντας τους υπαλλήλους χωρίς αντικείμενο και αυξάνοντας υπέρογκα το κόστος για το δημόσιο. Τέτοια παραδείγματα έχουμε και στο υπουργείο. Οι καθαρίστριες για παράδειγμα, αντί να είναι δημόσιοι υπάλληλοι με δικαιώματα, έστω και αυτά που έχουν απομείνει, είναι προτιμότερο να δουλεύουν σε συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης για να κερδοσκοπούν οι εργολάβοι. Και την ίδια ώρα που διώχνουνε κόσμο με την εφεδρεία ο αριθμός των συμβούλων και των κομματικών στελεχών που πλαισιώνουν τα υπουργικά γραφεία συνεχώς διογκώνεται.

Προσπαθούν να πείσουν ότι η αξιολόγηση θα γίνει με αντικειμενικά κριτήρια. Ακόμα κι αν αυτό πείθει ένα κομμάτι της κοινωνίας μέσα από την προπαγάνδα των ΜΜΕ, εμάς που ξέρουμε τα πράγματα από τα μέσα δεν μπορεί να μας πείσει. Αυτοί που ευθύνονται για το μπάχαλο που επικρατεί στο δημόσιο θα έρθουν τώρα να το νοικοκυρέψουν υποτίθεται. Ξέρουμε καλά ότι αξιολόγηση σημαίνει επιβράβευση των διαπλεκόμενων και ταυτόχρονα το μέσο πίεσης και εκβιασμού σε όσους δεν συναινούν, δεν κάνουν τα στραβά μάτια όταν πρέπει.

Το σημαντικότερο όμως κατά τη γνώμη μας είναι ότι η αξιολόγηση αποτελεί το ιδεολογικό εργαλείο για να μας πείσουν ότι κάποιοι περισσεύουν και πρέπει να πεταχτούν. Αυτό που γίνεται δηλαδή σε όλη την κοινωνία, ένα κομμάτι πετιέται, οδηγείται στην χρόνια ανεργία, οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται, παιδιά στα σχολεία λιποθυμάνε από την πείνα, ηλικιωμένοι δεν μπορούν να έχουν στοιχειώδη περίθαλψη, νέοι αυτοκτονούν επειδή δεν βλέπουν καμιά διέξοδο. Όλους αυτούς προσπαθούν να τους πείσουν ότι αυτοί φταίνε που οδηγήθηκαν σ’ αυτή την κατάσταση, δεν ήταν ανταγωνιστικοί, δεν προσαρμόστηκαν στις νέες συνθήκες. Αποκρύπτουν ότι η εξαθλίωση των εργαζόμενων είναι το μέσο για να τσακίσουν τις αντιστάσεις, να διαλύσουν τις εργασιακές σχέσεις, να εξαφανίσουν όσα το εργατικό κίνημα είχε κατακτήσει και να προχωρήσουν στο πλιάτσικο πάνω στη δημόσια περιουσία, στην αρπαγή της γης και των σπιτιών μας για ένα κομμάτι ψωμί.

Αν δεχτούμε τη αξιολόγηση αποδεχόμαστε ότι κάποιοι πρέπει να απολυθούν και μπαίνουμε σε ένα αγώνα δρόμου προκειμένου να μην είμαστε εμείς αλλά ο διπλανός μας. Τα κριτήρια, τα προσόντα, οι προϋποθέσεις δεν είναι παρά μόνο το μέσο για να περάσει η διάσπαση, για να μην αναπτυχθούν αγώνες που θα ανατρέψουν αυτά τα μέτρα. Θέλουν να μας βάλουν να φαγωθούμε μεταξύ μας, να βλέπουμε σαν εχθρό το συνάδερφο που θα έρθει στο υπουργείο από μια υπηρεσία που καταργείται. Άλλοι να υποδεικνύουν σαν καταλληλότερους προς απόλυση τους Υ.Ε. και τους Δ.Ε. και αυτοί για να γλιτώσουν τους αορίστου χρόνου. Να αποδεχτούμε να διώξουν κάποιον σαν τεμπέλη, δύστροπο, ανεπαρκή, αρκεί να μην είμαστε εμείς.

Πιστεύουμε ότι η στάση που πρέπει να κρατήσουμε και αυτό πρέπει να γίνει και απόφαση του συλλόγου μας μέσα από γενική συνέλευση είναι: ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ, είτε γραπτές, είτε προφορικές. Να πάρουμε απόφαση ότι ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ. Να συντονιστούμε με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στο δημόσιο, να οργανωθούμε από τα τώρα, έτσι ώστε να εμποδίσουμε να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία. Με καταλήψεις, απεργίες και ό,τι άλλο αποφασίσουμε.

Να πάρουμε επιτέλους απόφαση να παλέψουμε για τη ζωή μας, να πάψουμε να αναθέτουμε σε άλλους την ευθύνη για τις τύχες μας. Η στάση του διοικητικού συμβουλίου είναι γνωστή, ξέρουμε ότι δεν θα είναι σύμμαχός μας σε έναν τέτοιο αγώνα. Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι δικαιολογία για τη δική μας αδράνεια, μόνο με τη γκρίνια και την αγανάκτηση δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Ας κάνουμε το σύλλογο μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, με τη μαζική μας συμμετοχή και την αποφασιστικότητά μας, όργανο πάλης. Οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι για την υλοποίηση των αποφάσεων που παίρνουμε στις συνελεύσεις. Αυτός είναι ένας αγώνας που αφορά και τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς, απολύσεις θα γίνουν και στον δικό τους κλάδο, θα πρέπει να βρουν και αυτοί τρόπους οργάνωσης και εμείς να επιδιώξουμε το συντονισμό μαζί τους.

Το λίγο διάστημα που μας απομένει θα πρέπει να το αξιοποιήσουμε για να μη μας βρουν απροετοίμαστους. Ας πάρει ο καθένας την απόφαση καταρχήν για τον εαυτό του, για το τι στάση θα κρατήσει απέναντι σ’ αυτά που έχουν συμβεί και σ’ αυτά που έρχονται και στη συνέχεια ας μιλήσουμε και με τους διπλανούς μας. Απέναντι στην εξαθλίωση και την ταπείνωση που οδηγεί η προσπάθεια για ατομικό βόλεμα ας αντιτάξουμε την αξιοπρέπεια του συλλογικού αγώνα.

Πρωτοβουλία Εργαζόμενων στο Υπουργείο Παιδείας.

protovouliaergaz@yahoo.gr