ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Συντονισμός, αλληλεγγύη, αντίσταση, οργάνωση,

ΝΑ ΜΗ ΔΙΩΞΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΜΕ ΔΙΑΘΕΣIΜΟΤΗΤΑ – ΑΠΟΛΥΣΗ

OXI ΣΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΤΑΞΕΙΣ

Αύριο ίσως να είναι αργά…

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Το διακύβευμα των όσων ζούμε τα τελευταία 2,5 χρόνια στη χώρα μας είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που συνήθως φαίνεται. Δεν είναι μόνο τα κεκτημένα (και με αίμα ακόμα) δεκαετιών που έχουν μπει προ πολλού στο στόχαστρο. Ο οικονομικός-κοινωνικός πόλεμος σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνίας συνεχίζεται και εντείνεται, η έκβαση του οποίου θα καθορίσει τις ζωές των παιδιών μας και μερικών γενιών ακόμα.

Η τρικομματική(ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) συγκυβέρνηση ψήφισε το μεσοπρόθεσμο 2013-2016 και τον πιο αντιλαϊκό προϋπολογισμό μετά το πόλεμο. Όλο το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο με τις εντολές της Ε.Ε., την Τρόικα και το Δ.Ν.Τ. επιδιώκουν να ισοπεδώσουν τα πάντα. Μας οδηγούν σε διάλυση των εργασιακών σχέσεων, σε μισθούς πείνας («κινεζοποίηση»). Οριζόντιες μειώσεις μισθών, κατάργηση του υπόλοιπου των δώρων, αύξηση των ηλικιών συνταξιοδότησης, αύξηση φόρων. Επιδιώκουν να μην υπάρχει τίποτα σε δημόσιο, υγεία, παιδεία, πρόνοια, που να θυμίζει κοινωνικό κράτος και εργασιακά δικαιώματα. Απαγορεύουν τις προσλήψεις. Διαλύουν υπηρεσίες. Απολύουν εργαζόμενους και καθιερώνουν άμεσα τις υποχρεωτικές μετατάξεις. Με τους συνάδελφους Ι.Δ.Α.Χ. Δ.Ε που καλούνται αυτές τις ημέρες να πάρουν το χαρτί της διαθεσιμότητας - απόλυσης γίνεται η αρχή. Μας γυρίζουν ένα αιώνα πίσω. Το 1911 καθιερώθηκε η μόνιμη σταθερή εργασία, το 2012 την καταργούν και μέσω της διαθεσιμότητας απολύουν εργαζόμενους. Επιβάλουν εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα και φτιάχνουν μια νέα Ελλάδα της φτώχιας, της εξαθλίωσης, της υποταγής στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και τους τραπεζίτες.

Οι αγώνες που μέχρι σήμερα γίνονται δε στάθηκαν ικανοί να αναχαιτίσουν την επίθεση, γιατί οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος είναι κατώτερες των περιστάσεων. Δεν τους έχουμε εμπιστοσύνη. Η λογική του κυβερνητικού, εργοδοτικού, κομματικού συνδικαλισμού των συντεχνιακών πρακτικών και της ανάθεσης που χρόνια κυριαρχεί και καλλιεργήθηκε από τις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, οδήγησε τα πράγματα ως εδώ. Οι ευθύνες τους είναι τεράστιες. Παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ, με τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», την υπεύθυνη αντιπολίτευση, δημιούργησε και δημιουργεί αυταπάτες, ότι ψηφίζοντας τους στις επόμενες εκλογές θα γυρίσουμε στην "πρότερη καλή κατάσταση» με τη συνδιαχείριση και εντός, βέβαια, της καλής ΕΕ.

Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχει επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση. Χρειάζεται τώρα να υπερβούμε αγωνιστικά, ενωτικά, ταξικά το εκφυλισμένο συνδικαλιστικό κίνημα. Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε αποδέκτες καταγγελιών από συναδέλφους ότι δέχονται προτάσεις απ’ αυτούς που μας έφεραν σ’ αυτήν την κατάσταση ή συνοδοιπόρους τους, να συμμετάσχουν σε «ενωτικό, ανεξάρτητο» ψηφοδέλτιο εξασφαλίζοντάς τους μάλιστα και εκλέξιμη θέση στο Δ.Σ. Παλιές και νυν πολιτικές, παλιές μεθοδεύσεις με νέα ονόματα. Αυτές οι πολιτικές που μας έβαλαν στην άκρη, κόβοντας οποιαδήποτε δυναμική θα μπορούσε να έχει η κίνηση των εργαζομένων στην επίθεση που δεχόμαστε. Η ξεφτίλα στο μεγαλείο της. Ετοιμάζουν την διάδοχη κατάσταση. Δεν είναι αυτή η απάντηση στο πρόβλημά μας! Θα τους αφήσουμε πάλι να παίζουν παιχνίδια πίσω από την πλάτη μας, χωρίς εμάς για μας;

Ο Σύλλογος πρέπει ΤΩΡΑ να γίνει εργαλείο στα χέρια των εργαζομένων, οι έννοιες της αλληλεγγύης, της συναδελφικότητας, της ανθρωπιάς να αποκτήσουν και πάλι το νόημά τους. Δεν μπορούμε να περιμένουμε κάποιους άλλους να μας σώσουν! Πρέπει να δούμε και τους εαυτούς μας μέσα σ’ αυτούς τους άλλους! Ενάντια στη λογική της ανάθεσης. Αν δεν κινητοποιηθούμε εμείς δεν θα το κάνει κανείς για μας. Τα προβλήματα είναι κοινά, δεν ξεχωρίζουν υπηρεσιακή προέλευση. Όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα δεν ξορκίζεις το κακό κλείνοντας μάτια κι αυτιά, αλλά κάνεις τα πάντα για να σβήσεις τη φωτιά. Σήμερα που η φωτιά μπαίνει και στο δικό σου σπίτι τι κάνεις;

Έχουν περάσει 11 μήνες από την τελευταία προσπάθεια για Γενική συνέλευση. Έχουν έρθει τα πάνω κάτω και το απερχόμενο ΔΣ συμπεριφερόταν σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Δεν θεώρησε απαραίτητο, όχι να προτείνει κλιμάκωση του αγώνα πέρα των κεντρικών κινητοποιήσεων από ΑΔΕΔΥ, αλλά ούτε σε επίπεδο ενημέρωσης. Λες και δεν είναι θέματα που αφορούν όλους μας.

Δύο χρόνια έχουν περάσει από τον ερχομό των υπαλλήλων του ΟΕΚ και δεν έχουν τοποθετηθεί ακόμα σε θέσεις. Το ίδιο και για τους υπαλλήλους του ΟΕΔΒ.

Εμφανίζονται  άτομα «ειδικοί-φαντάσματα» που δεν ανήκουν πουθενά, καταθέτουν σχέδια στριμώχνοντας μας τον έναν πάνω στον άλλο, κάτω από αμφίβολες συνθήκες υγιεινής και ως εργαζόμενοι δεν έχουμε λόγο.

Η διάχυτη δυσαρέσκεια δεν είναι δυνατόν να εξαντλείται για μεγάλα τμήματα εργαζομένων και ανέργων στην γκρίνια ή να περιμένει να εκφρασθεί μόνο στις εκλογικές αυταπάτες. Χρειάζεται για να εκφραστεί η οργή του λαού στους δρόμους, σε ένα παρατεταμένο αγώνα διάρκειας, να οργανωθεί στους συλλόγους από τους συλλόγους και από τους εργαζόμενους. Η μορφή των κινητοποιήσεων ν’ αποφασίζεται μέσα από Γ.Σ. Χρειάζεται οργάνωση του αγώνα και συντονισμός με άλλους χώρους εργαζομένων, πρωτίστως εκεί που γίνονται απολύσεις (περιφέρειες, υπουργεία, πανεπιστήμια) μπλοκάροντας τα πάντα. Αύριο που θα κληθούν οι συνάδελφοι να πάρουν τα χαρτιά της διαθεσιμότητας θα είναι αργά.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ:

1.       Όλες οι αποφάσεις που αφορούν τους εργαζομένους να παίρνονται από τη Γ.Σ., η οποία πρέπει να συγκαλείται όσο τακτικά απαιτείται. Το Δ.Σ. πρέπει να συντονίζει την υλοποίηση των αποφάσεων και όχι να μεθοδεύει, όπως κάνει έως τώρα, την αποχή των συναδέλφων από τις διαδικασίες και να οδηγεί σε αποτυχία τις όποιες κινητοποιήσεις. Γι’ αυτό χρειάζεται να υπάρχει ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ενώπιον της Γ.Σ. και ΑΝΑΚΛΗΤΟΤΗΤΑ των μελών του Δ.Σ. που δε υλοποιούν τις αποφάσεις της Γ.Σ.

2.       Οι εισφορές των μελών του συλλόγου πρέπει να πιάνουν τόπο. Να δημιουργηθεί ΑΜΕΣΑ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΤΑΜΕΙΟ για τη στήριξη των υπαλλήλων που απεργούν και πολύ περισσότερο όσων πραγματικά το έχουν ανάγκη.

3.       Να γίνουν ΜΕΛΗ του συλλόγου όλοι οι εργαζόμενοι, οι συνάδελφοι από ΟΕΕΚ και ΟΕΔΒ. Με αγωνιστική απόφασή τους να συμμετέχουν και οι συνάδελφοι-αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί

4.       Άμεσα το ΔΣ του συλλόγου να συγκεντρώνει την «λίστα της ντροπής», με όλους τους υπαλλήλους που έρχονται αντιμέτωποι άμεσα με την απόλυση.

5.       Καθολικός αγώνας ΤΩΡΑ. ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ν’ αντισταθούμε να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος, όχι γιατί μετά τους αορίστου χρόνου θα ‘ρθει η σειρά μας, αλλά γιατί είναι ανάγκη να υπερασπίσουμε το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά και δουλειά για όλους.

6.       Ο αγώνας τον εργαζομένων στο δημόσιο χρειάζεται να συναντηθεί και να ενωθεί με τον αγώνα των εργαζομένων, ανέργων και απολυμένων του ιδιωτικού τομέα

7.       Να απευθύνει άμεσα κάλεσμα το ΔΣ προς όλα τα σωματεία και τις ομοσπονδίες για το θέμα της διαθεσιμότητας των πρώτων υπαλλήλων. Προσπάθεια συμφωνίας για άμεση απάντηση με κλιμάκωση του αγώνα.

- ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ!
- ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΤΟΠΙΟ ΚΑΙ ΞΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ!

Απαιτούμε σεβασμό στην εργασία και τη ζωή, τη δική μας και των παιδιών μας.

Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο Υπουργείο Παιδείας