Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ [ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ] ΟΧΙ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Μια ακόμα εθνική επέτειος πλησιάζει και θα αρχίσουν πάλι να μας μιλάνε για πατρίδα, αγώνες, θυσίες και «εθνική υπερηφάνεια», για «εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία» αυτοί που εκποιούν την ελληνική γη και αφανίζουν το λαό. Ακόμα θα μας μιλάνε για «τα περήφανα νιάτα και τα τιμημένα γηρατειά» οι ίδιοι που καταδικάζουν τη νεολαία στην ανεργία και στη μετανάστευση, σε ένα μέλλον σκοτεινό και αβέβαιο ενώ την ίδια στιγμή υπογράφουν το γρήγορο θάνατο των συνταξιούχων.

Σήμερα εβδομήντα χρόνια μετά ο νους μας πάει σ’ εκείνη την πρώτη επέτειο του ΟΧΙ, το 1941, όταν στα μαύρα χρόνια της Φασιστικής κατοχής, χιλιάδες απλοί άνθρωποι με κίνδυνο της ζωής τους ξεχύθηκαν στους δρόμους της σιδηρόφρακτης Αθήνας για να τιμήσουν την ίδια τους την ιστορία.

Γιατί συνάδελφοι αυτή η ιστορία μας ανήκει. Ανήκει στον εργαζόμενο λαό μας, αυτόν που παράγει με τα χέρια του και το μυαλό του τα μύρια αγαθά ενώ την ίδια ώρα γεύεται πείνα και ανασφάλεια. Ανήκει σε αυτούς που αγωνίζονται για την καθημερινή επιβίωση, σε αυτούς που δεν έχουν καμιά ελπίδα γιατί τέτοιοι τόλμησαν πριν από εβδομήντα χρόνια να πούνε ΟΧΙ στην σκλαβιά την ίδια ώρα που το σύνολο της άρχουσας τάξης, των πλουσίων, των κομμάτων που εξουσίαζαν, οι πολιτικοί πρόγονοι αυτών που σήμερα μιλάνε στις τηλεοράσεις για ανεξαρτησία και δημοκρατία, είτε έφευγαν στο εξωτερικό είτε συγκυβερνούσαν με τον κατακτητή στα μαύρα χρόνια 1940-1944.

Ήταν αυτοί που έγραφαν το 1941 για τη νύχτα που κατέβηκε η ναζιστική σημαία από το Γλέζο και το Σάντα τα παρακάτω:

«Δεν είναι δυνατόν να ήσαν άνθρωποι με σώας τας φρένας αυτοί που υπεξαίρεσαν εν ώρα νυκτός την Γερμανικήν σημαίαν, η οποία εκυμάτιζεν, επί της Ακροπόλεως, παραπλεύρως της Εθνικής μας Σημαίας. Διότι μόνον παράφρονες ή όργανα ξένης προπαγάνδας ημπορούσαν να διαπράξουν μιαν τόσο επαίσχυντο πράξιν. Και είναι βέβαιον ότι, αν οι δράσται του εγκλήματός της περιήρχοντο εις χείρας του ελληνικού λαού, θα λυντσάροντο από αυτόν τον ίδιον ως εχθροί της πατρίδος μας».

(Eφημερίδα «Βραδυνή», 2/6/1941).

Είναι ανάγκη λοιπόν συνάδελφοι να πούμε την αλήθεια:

· Ότι ο φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού.

· Ότι τα πραγματικά αίτια του πολέμου ήταν το μοίρασμα του κόσμου απ’ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε σφαίρες επιρροής, αλλά και το τσάκισμα του εργατικού κινήματος και της Σοβιετικής Ένωσης που στεκόταν εμπόδιο στα σχέδιά τους.

· Ότι οι κύριοι αιμοδότες και πρωτεργάτες της Εθνικής Αντίστασης, ήταν το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ – ότι αυτοί ξεσήκωσαν τον κόσμο και αυτοί σήκωσαν το βάρος της αντίστασης.

· Ότι το μεγαλύτερο τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου της εποχής ανήκει στους «απόντες» του αγώνα, καθώς η πλειονότητα από τους πολιτικούς που κυβερνούσαν τη χώρα έφυγαν στην Αίγυπτο ενώ δεν έλειψαν και αυτοί που στελέχωσαν τις τρεις «ελληνικές» κατοχικές κυβερνήσεις των κουίσλιγκ, χτυπώντας μαζί με τους κατακτητές τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, φορώντας ακόμη και την αποκρουστική κουκούλα του προδότη. Κάποιοι απ’ αυτούς, από το εξωτερικό που είχαν εγκατασταθεί, καλούσαν το λαό με περίσσια ηττοπάθεια και δουλοπρέπεια να συνεργαστεί με την κατοχική κυβέρνηση την ώρα που οι Γερμανοί όδευαν προς την Αθήνα. Κάποιοι άλλοι όμως, μέσα από τις φυλακές εμψύχωναν τον ελληνικό λαό, στις μάχες που έδινε ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι και διακήρυσσαν την ανάγκη για παλλαϊκό αγώνα. Μάλιστα δεν δίστασαν να αποδράσουν προκειμένου να υλοποιηθεί αυτός ο αγώνας.

Σήμερα λοιπόν, στην εποχή της βαρβαρότητας, δε φαίνεται να υπάρχει τίποτα πιο λυτρωτικό από μια γιορτή για την  28^η Οκτωβρίου! Από τον καιρό εκείνο, την εποχή των παππούδων και των πατεράδων μας πέρασαν 72 χρόνια. Σήμερα, δεν κατεβάζουν πια την ελληνική σημαία απ’ την Ακρόπολη, μόνο κάτι απλήρωτους συμβασιούχους ψεκάζουν σαν τα κουνούπια οι δυνάμεις καταστολής, χτυπώντας και σέρνοντάς τους σαν τα σκυλιά. Σήμερα, δεν πουλά κανείς το σπίτι του για ένα τσουβάλι σιτάρι στους μαυραγορίτες, αλλά του το κατάσχει η τράπεζα για λίγα Ευρώ. Σήμερα, δεν μας πολεμάν οι Γερμανοί με τανκς και στούκας, απλώς, μας πουλάν τα παλιοσιδερικά τους, έτσι που καταχρεωμένοι δε μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Σήμερα, δεν κλέβουν τη σοδιά μας, αλλά μας επιβάλλουν πρόστιμα, αν παράγουμε έστω κι ένα κιλό παραπάνω απ’ το πλαφόν που έχει καθοριστεί στις Βρυξέλλες. Χιλιάδες οι άνεργοι, η βιομηχανία και η μεταποίηση πέφτει σαν τραπουλόχαρτο και οικονομικά τζάκια, αφού ξεζούμισαν τον εργάτη, το μετανάστη, τον ελαστικό τετραωρίτη μεταφέρουν σαν ύαινες που οσμίζονται το αίμα τα εργοστάσιά "τους” στις διπλανές χώρες των ακόμη πιο φτηνών χεριών. Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα. Το βάρος πέφτει σε μας. Μόνη προοπτική για τον εργαζόμενο λαό, είναι η οργάνωση και το δυνάμωμα των αγώνων του. Ας δώσουμε ενεργητικά τη συμβολή μας γι’ αυτό το σκοπό. Κάτω η αντιλαϊκή και ξενόδουλη κυβερνητική πολιτική. Όλοι στον αγώνα.

ΖΗΤΩ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΧΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΧΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Πρωτοβουλία εργαζομένων στο Υπουργείο Παιδείας