ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ!

 ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ!

 

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Στις 9 Ιούλη επίκειται η υπερψήφιση  του νομοσχεδίου που κατάθεσε η κυβέρνηση για τις «δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις». Με τον περιβόητο πλέον νόμο Μ. Χρυσοχοΐδη θα δίνεται η δυνατότητα στην αστυνομία να ελέγχει, να περιορίζει, να τροποποιεί το δρομολόγιο, μέχρι και να απαγορεύει κατά το δοκούν την όποια διαδήλωση. Oι κινητοποιήσεις θα πρέπει να γνωστοποιούνται πρώτα στην αστυνομία και να ορίζεται υπεύθυνος, ώστε να διευκολύνεται το φακέλωμα και το κυνήγι αγωνιστών, αφού προβλέπεται και η διάταξη της επιβολής ποινών για όποιον συμμετέχει σε απαγορευμένες κινητοποιήσεις! Η συμμετοχή σε διαδήλωση θα είναι ιδιώνυμο αδίκημα.

Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν η κυρίαρχη τάξη έψαχνε τον τρόπο να εκμηδενίσει δια νόμου κάθε οργανωμένη και μαζική λαϊκή διεκδίκηση. Από τα χουντικά διατάγματα και τις απαγορεύσεις συναθροίσεων  μέχρι την «κατάργηση» της πάλης των τάξεων του Λάσκαρη το 1976 και από το κυνήγι των κομμουνιστών με το «Ιδιώνυμο» του Ελ. Βενιζέλου, μέχρι τον Γ. Παπανδρέου στα 1964 που τάχα αναγνώριζε το δικαίωμα στις πορείες, αρκεί αυτές να γίνονται αθόρυβα και… στο πεζοδρόμιο! Τέτοιοι νόμοι (ίδιοι στο σήμερα ακόμα και σε φρασεολογία) ήταν απαραίτητοι για την αστική τάξη σε εκείνες τις περιόδους, που χαρακτηρίζονταν από την άνοδο και συγκρότηση του εργατικού κινήματος και την όξυνση της ταξικής πάλης.

Που αποσκοπούν όμως σήμερα νόμοι παραπέμπουν ευθέως στις παραδόσεις και στη νοοτροπία της χούντας;

Ο κύριος στόχος είναι το χτύπημα του πιο χρήσιμου και αποτελεσματικότερου μέσου για τους αγώνες και την πάλη του λαού και των εργαζομένων, τη διαδήλωση! Αποτελεί διακαή πόθο του συστήματος και συνέχεια της ολομέτωπης επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες των εργαζομένων, που προωθήθηκε την τελευταία δεκαετία με την ψήφιση του νόμου για τις απεργίες στα πρωτοβάθμια σωματεία, την επέμβαση του κράτους στα σωματεία με τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, το μητρώο πραγματικών δικαιούχων κ.ά.

Το σύστημα βρίσκει την ευκαιρία, μπροστά στην αποσυγκρότηση του εργατικού κινήματος, να συντρίψει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού, ώστε να εκμηδενίσει  τις αντιδράσεις που θα ξεσπάσουν ενάντια στην βάρβαρη πολιτική και τον εργασιακό μεσαίωνα που προωθεί. Δε μένει αδιάφορο και για τις μαχητικές κινητοποιήσεις που έχουν ξεσπάσει παγκόσμια (Λατινική Αμερική, ΗΠΑ, Γαλλία) που σε κάποιες περιπτώσεις είχαν και εξεγερσιακά χαρακτηριστικά, γνωρίζοντας ποια είναι η πραγματική απειλή για τη λειτουργία του. Γι’ αυτό προβαίνει σε μια πράξη απροκάλυπτου ταξικού προληπτικού πολέμου, αφού κομβικό σημείο είναι η «ριζοσπαστικοποίηση και ο βίαιος εξτρεμισμός», δηλ. πρωτίστως το ριζοσπαστικό εργατικό επαναστατικό κίνημα, αλλά και η κριτική σκέψη και η επιστημονική ιδεολογία που αποκαλύπτει την ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση, αφού προτάσσεται «η ενίσχυση της ανθεκτικότητας της κοινωνίας απέναντι στις αιτίες που οδηγούν στη βία, την παραβατικότητα και στο έγκλημα»! Είναι ηλίου φαεινότερο ότι έχουμε να κάνουμε με μια στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης διεθνώς.

Η παράθεση δήθεν ομοειδών πηγών και εκφάνσεων «ιδεολογίας της βίας» και «βίας» αποσκοπεί στην ταύτιση στη συνείδηση του λαού του φασισμού-ναζισμού με τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Ανέκαθεν το καθεστώς του κεφαλαίου σε συνθήκες κρίσης και μαζικών διώξεων αποσκοπεί στη σύγχυση του λαού και μέσω αυτής στη συστράτευσή του υπέρ της καθεστωτικής ταξικής προληπτικής βίας, που πλασάρεται ως θεσμική και θεμιτή «αντι-βία», η οποία ασκείται εξ ονόματος της κοινωνίας, επιχειρώντας μάλιστα να ταυτίσουν το ηθικοπολιτικό πλεονέκτημα, την αυταπάρνηση, τον ανιδιοτελή συλλογικό αγώνα της κοινωνικοπολιτικής πρωτοπορίας με τους εκ προοιμίου κατάπτυστους στην καθημερινή κοινωνική συνείδηση εκπροσώπους του ιδιοτελούς αποτρόπαιου εγκλήματος, της αντικοινωνικής συμπεριφοράς και κάθε μισανθρωπισμού.

Για την εργαζόμενους και το λαό δεν υπάρχει άλλος δρόμος απάντησης, πέρα από την οργανωμένη και μαζική πάλη ενάντια στην κυβερνητική πολιτική!  Καθήκον όλων μας είναι να αντιληφθούμε τη σπουδαιότητα του ζητήματος και να απαντήσουμε μαζικά στους προκλητικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης. Να βροντοφωνάξουμε πως οι αγώνες δεν τρομοκρατούνται, δεν καταργούνται!

Ο δρόμος για τους εργαζόμενους και το λαό είναι να παλεύουν κόντρα στη λιτότητα, στον εκφασισμό, στην καταστολή, διεκδικώντας ελευθερίες, δουλειά, ειρήνη και εθνική ανεξαρτησία!

 

·         ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ!

·         ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ!

·         ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ!

 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ