Η 8η Μάρτη δεν είναι γιορτή, είναι ημέρα μνήμης και αγώνα

 

Η 8η Μαρτίου αναδείχθηκε σε μέρα-ορόσημο για το παγκόσμιο εργατικό κίνημα για το γυναικείο ζήτημα, όταν το 1857,  οι εργάτριες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης έπεσαν μαχόμενες από τα πυρά της αστυνομίας, διεκδικώντας "δεκάωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών".

Δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών δίνοντας συνέχεια στον αγώνα για την ισοτιμία και τη χειραφέτησή τους.

Το 1908, 15.000 γυναίκες παρέλασαν στους δρόμους της Νέας Υόρκης με  σύνθημα: «Ψωμί και τριαντάφυλλα» με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα μία καλύτερη ποιότητα ζωής. Διεκδικούσαν λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου.

Η καταπίεση των γυναικών, ωστόσο, δεν είναι μόνο έμφυλη. Οι γυναίκες που παλεύουν καθημερινά ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση, υφίστανται πολύ πιο έντονα τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Όσο χειροτερεύει η κατάσταση που αντιμετωπίζουν στην αγορά εργασίας, τόσο χειροτερεύει και η θέση τους μέσα στην οικογένεια και την κοινωνία συνολικά.

Με τους λαϊκούς και εργατικούς αγώνες κερδήθηκαν μια σειρά από δικαιώματα και κατακτήσεις, αποτέλεσμα μεγάλων κοινωνικών ανατροπών και επαναστάσεων. Τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζόμενων γυναικών, των γυναικών του λαού ήταν και είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τους αγώνες του λαού για μια άλλη κοινωνία.

Η μέρα αυτή υπάρχει για να μας θυμίζει ότι η γυναίκα που δίνει καθημερινά τις προσωπικές της μάχες, μαζί με τον άντρα της τάξης της αγωνίζεται ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, στις ανισότητες, την έμφυλη βία, την καταπίεση, και τον καθημερινό και θεσμικό σεξισμό.

Με αφορμή την 8η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρας της Γυναίκας, πρέπει όλοι μαζί να ενώσουμε τις φωνές μας και να απαιτήσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα να είναι σεβαστά για όλους ανεξαρτήτως φύλου, φυλής ή θρησκείας. Να απαιτήσουμε τη δημιουργία μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από στερεότυπα και διακρίσεις λόγω φύλου. Είναι αδήριτη ανάγκη να σταματήσει η βία κατά των γυναικών, ο σεξισμός, η διαφορετική αντιμετώπιση τους στους χώρους εργασίας , οτιδήποτε συνιστά διάκριση.

Στις 8 Μάρτη διαδηλώνουμε για όλες τις γυναίκες στην Ελλάδα και τον κόσμο που δεν έχουν φωνή, τα θύματα έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, τις γυναίκες της Παλαιστίνης, τις γυναίκες- θύματα trafficking, τις εκτοπισμένες, τις φροντίστριες, και κάθε γυναίκα που υφίσταται βία, διακρίσεις και κοινωνικό αποκλεισμό.

Βγαίνουμε στο δρόμο στις 8 Μαρτίου και κάθε μέρα μέχρι την ημέρα που θα γιορτάσουμε τη νίκη μας.

                                                                           −−−

Επίσης ΟΛΕΣ & ΟΛΟΙ στις 8 Μάρτη διαδηλώνουμε, μαζί με τους μαθητές, τους φοιτητές, τους εκπαιδευτικούς, για την ανατροπή του νομοσχεδίου Πιερρακάκη, και ενάντια στις διώξεις και την καταστολή των αγώνων της νεολαίας.  

Βγαίνουμε στο δρόμο για να μην περάσει η  παράκαμψη και η αναθεώρηση του άρθρου 16. Για αποκλειστικά  δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους και όλες.

Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο Υπ. Παιδείας