ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ

 ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ

Συναδέρφισσες/φοι

Μας γνωστοποιήθηκε πρόσφατα «με κάθε πρόσφορο μέσο» η διαδικασία αξιολόγησης για το 2023. Διαδικασία η οποία περιλαμβάνει τη «συζήτηση αξιολόγησης», το «Coaching», δηλαδή τις υποχρεωτικές συναντήσεις μεταξύ αξιολογητή και αξιολογούμενου τρεις φορές το χρόνο, καθώς και το «Mentoring στη Δημόσια Διοίκηση». Διαβάζοντάς το αρχικά θα μπορούσες να πεις πως κάποιος μας κάνει πλάκα και πως όλο αυτό αποτελεί την διπλωματική εργασία ενός «αρίστου», απόφοιτου του Χάρβαρντ.

Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο επικίνδυνη!

       Γιατί και η «νέα» αξιολόγηση παραμένει αντιδραστική και μηχανισμός που στοχεύει στη «διάσπαση», στη   χειραγώγηση και υποταγή των δημοσίων υπαλλήλων στην απαρέγκλιτη προώθηση υλοποίησης της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής (άρθρο 23).

ü  Γιατί κάθε αξιολόγηση χωρίζει εμάς τους εργαζόμενους σε κατηγορίες (ανάλογα με τα κριτήρια που θέτει κάθε κυβέρνηση) με στόχο να καλλιεργήσει τον ανταγωνισμό ανάμεσά μας.

ü Γιατί με κάθε αξιολόγηση αυξάνεται η ανασφάλεια, η τρομοκράτηση και εντατικοποιείται περισσότερο η δουλειά μας και διαμορφώνονται σιωπηλοί και φοβισμένοι εργαζόμενοι.

ü  Γιατί κάθε αξιολόγηση χτυπάει τις εργασιακές μας σχέσεις, αφού δημιουργεί εργαζόμενους που αμείβονται με διαφορετικούς μισθούς, έχοντας την ίδια προϋπηρεσία, όπως συμβαίνει και με την «νέα» αξιολόγηση, με την άμεση σύνδεσή της με τη μισθολογική εξέλιξη και το βαθμό επίτευξης στόχων (με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση μισθών και συντάξεων, την εξέλιξη των αρεστών και την επιλεκτική κατανομή της αμοιβής). Πολύ πρόσφατα γίναμε θεατές αυτής της πολιτικής, όταν αντιληφθήκαμε από τα ΜΜΕ πως κάποιοι στο υπουργείο είναι «πιο ικανοί» από τους υπόλοιπους και «δικαιούνται» να αμειφθούν με έξτρα μπόνους για το έτος 2022. Άραγε με ποια κριτήρια; Τι βαθμό θα βάζαμε στην υπουργό Κεραμέως που έκρινε τα παιδιά μας «ανίκανα», πετώντας τα έξω από τα Πανεπιστήμια κατά χιλιάδες; Τι μπόνους θα δίναμε στον υπουργό Πιερρακάκη που ψήφισε το ν. για την τεχνική εκπαίδευση πετώντας 16άρηδες στον εργασιακό μεσαίωνα της απλήρωτης παιδικής εργασίας και που θέλει να ιδρύσει ιδιωτικά παν/μια, χτυπώντας την συνταγματικά κατοχυρωμένη δωρεάν παιδεία.

ü  Το κύριο ζητούμενο σε κάθε αξιολόγηση δεν είναι να βρεθούν οι άριστοι για να ανταμειφθούν, αλλά να δημιουργηθεί μια δεξαμενή με δήθεν μέτριους ανεπαρκείς και ακατάλληλους υπαλλήλους που το μέλλον τους θα είναι αβέβαιο, όπως και με το τελευταίο μοντέλο αξιολόγησης με ρυθμίσεις που έχουν τιμωρητικό χαρακτήρα.

Έχουν το θράσος να θέλουν να αποφασίζουν για το αν είμαστε «άξιοι» να δουλεύουμε, να πληρωνόμαστε, να ζούμε σε τελική ανάλυση. Μετά από 13 χρόνια μηδενικών αυξήσεων, αφού έχει καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός, έχει παγώσει μισθολογικά μια διετία, πήραμε αύξηση περίπου 50 ευρώ.  Και μάλιστα η κυβέρνηση είχε το θράσος να παρουσιάζει αυτά τα ψίχουλα ως «παροχή» και «μέγιστη αντίσταση» στις πιέσεις του ΔΝΤ που επιμένει σε «συγκράτηση των δαπανών». 

Την ίδια στιγμή, βέβαια, οι «αντοχές της οικονομίας επιτρέπουν» δαπάνες πολλών δισ. ευρώ σε αχρείαστους για το λαό εξοπλισμούς (βλ. φρεγάτες, Rafale, F35 κλπ) προς όφελος όμως του ΝΑΤΟ και των Η.Π.Α., αύξηση 48% σε υπουργούς, διοικητές νοσοκομείων, γενικούς γραμματείς, αύξηση 30% στους ένστολους, και, βεβαίως, αύξηση 30% σε όλα τα επιδόματα θέσεων ευθύνης. Και ακολουθούν και τα περίφημα μπόνους για τα «δικά μας παιδιά». Όπως καταλαβαίνετε οι υπουργοί, η αστυνομία, ο στρατός και τα «στελέχη» είναι πιο χρήσιμα από τον υπάλληλο που εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, τον νοσηλευτή, τον δάσκαλο, τον εργαζόμενο στην καθαριότητα.

Συνάδερφοι/σες

Οι κυρίαρχες συνδικαλιστικές δυνάμεις φρόντισαν τις τελευταίες δεκαετίες ν' απαξιώσουν και να υπονομεύσουν ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ τα εργαλεία των εργαζομένων που είναι η Γενική Συνέλευση, η απεργία. Μαζί με τους αντεργατικούς νόμους Χατζηδάκη-Γεωργιάδη που ποινικοποιούν την οργάνωση των εργαζομένων, που βάζουν χέρι στα σωματεία και κηρύσσουν όλες τις απεργίες παράνομες, έσπειραν την ηττοπάθεια, την απογοήτευση, το «δεν γίνεται τίποτα».

Στο χέρι μας όμως είναι ν’ αλλάξει όλο αυτό. Για να μην περάσει ο εκβιασμός της κυβέρνησης, χρειάζεται να ξεκινήσουν πραγματικοί και όχι εικονικοί αγώνες, τόσο σε κάθε χώρο δουλειάς, όσο και γενικότερα. Χρειάζεται η συμμετοχή του καθένα/μια μας σ΄ αυτές τις διαδικασίες. Δε μπορεί το μέλλον εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων να αφήνεται «στην καλή διάθεση των προϊσταμένων τους». Επιμένουμε σ΄ αυτή την κατεύθυνση, της διεκδίκησης και του αγώνα γιατί ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ.

Υπενθυμίζουμε ότι η ΟΣΕΚΔΥΠ έχει προκηρύξει απεργία/αποχή από την αξιολόγηση για το έτος 2023 και κατά συνέπεια καλύπτονται όλοι οι συνάδελφοι που συμμετέχουν σε αυτή. 

ΜΟΝΟ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

-        ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΘΟΛΙΚΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

-        ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

       ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

-        ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

 

Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο  Υπ. Παιδείας